گفتگو: صدای بندر -اسماعیل کشتکار
بیوگرافی کامل لطفا: اینجانب محمد سرداری متولد۱/۶/۱۳۴۷ در روستای مال خلیفه بدنیا آمدم.
ورزش را از کی و کجا شروع کردید؟ فوتبال را از کلاس پنجم دبستان زیر نظر معلم ورزش آقای محمد فرهنگی شروع کردم وقتی که به مدرسه راهنمایی شهید خزایی رفتم از کلاس اول راهنمایی که آقا ی فریبرزی معلم ورزش بود مرا تشویق کرد که به باشگاه بروم سال دوم راهنمایی که به مدرسه شهید موسوی روستای مال قائد رفتم در تیم نوجوانان لنگر بازی می کردم در مدرسه معلم ورزشم آقای مجید مظفری بود ولی به خاطر اینکه آقای طهماسبی مرا خیلی دوست داشت به تیم لنگر برد به مدت یکسال در تیم نوجوانان لنگر بازی کرم مربیانم در تیم لنگر آقایان سهراب حبشی، سید محمد هاشمی، سیدعلی هاشمی، ناصر حیاتی و علی طهماسبی بودند. در روستای خودمان یک تیم داشتیم بنام نفت که بازیکنان بزرگی در آن بازی می کردند از جمله حیدر مظفری و عبدالحسین شیرافکن که جزء بازیکنان آزادی گناوه بودند مربیان آن تیم حسن بهرسی، غلام زارعی، حاج خلیل رنجبر و علی فتوت الفبای فوتبال را به من یاد دادند.
چطور شد که از بین ورزشها فوتبال را انتخاب کردید؟ علاقه زیادی به فوتبال داشتم چونکه از یک خانواده فوتبالی بوده ایم برادر بزرگم در افسرتاج و تاج بازی می کرد و برادر دومم در تیمهای لنگر و آزادی.
آیا فوتبال باعث عقب ماندن شما از زندگی نشد؟ خیر – فوتبال باعث شد که دوستان زیادی پیدا کنم و همچنین باعث شده که در شهرداری گناوه مشغول به کار شوم.
در چه تیمهایی بازی کرده اید؟ لنگر، آزادی، تعاون، بنیاد شهید، دارایی سپس شهرداری.
پست تخصصی شما؟ هافبک چپ چون چپ پا بودم.
شما را بیشتر بعنوان چه نوع بازیکنی می شناختند؟ بازیکنی سرعتی و سانت از جناحین.
شماره پیراهن شما؟ شمار۱۱٫
در کنار کدام بازیکن بهتر بازی می کردید؟ در کنار محمدرضا خرمی، رضا خرم آبادی، علی خضری بهترین بازی ها را انجام می دادم.
بهترین بازیکنان دوران شما؟ علی لاری، رحمان عمادی، ماشاالله عیدوئی، بهادر قائدی و کریم سهیلی بهترین بازیکنان زمان من بودند.
افتخارات ورزشی شما؟ در زمان که بازی می کردم قهرمانی با جوانان آزادی و بزرگسالان قهرمانی دسته دو با تیم بنیاد شهید و رفتن به دسته یک.
سرسخت ترین بازیکنی که در مقابل خود دیدید؟ در دفاع آقای محکمی کارمند شبکه بهداشت و عیسی ابراهیمی هافبک راست پیکان سرسخت ترین بازیکنان مقابل من بودند.
تعداد گل های زده شما و بهترین گل شما؟ تعداد گل یادم نیست و لی بهترین گلم در زمان بازیهای مدارس که در تیم منتخب مدارس استان بودم به تیم باشگاهی عقاب بوشهر زدم که همان سال خودم و رضا خرم آبادی انتخاب شدیم و به تهران رفتیم که بازیهای ما در استادیوم آزادی برگزار می شد.
بهترین دوست ورزشی شما؟ آقای بهادر صفرپور بهترین دوست ورزشی من بود.
الگوی فنی و اخلاقی شما در فوتبال چه کسانی بودند؟ در فوتبال حیدر مظفری الگوی ورزشی و مجید مظفری الگوی فنی من بودند.
در حال حاضر نیز فعالیت ورزشی دارید؟ خیر – متاسفانه مشکلات و گرفتاری ها اجازه این کار را به من نمی دهند.
بهترین و بدترین خاطره ورزشی شما؟ بهترین خاطره وقتی بازیکن جوانان آزادی بودم بیست دقیقه روبروی تیم دریانوردان تهران، که آن زمان بازیکنانی هم چون فرشاد پیوس بود بازی می کردم. بدترین خاطره ام وقتی با تیم شهرداری که خودم مربی بودم قهرمانی را از ما گرفتن و به تیم امید دادند.
چه چیزی باعث شد که به مربیگری رو آورید؟ وقتی در تیم دارائی بازی می کردم خیلی جوان بودم آقای حاج رسول عربزاده که حق بسیاری به گردن من دارد مرا به عنوان مربی تیم دارائی برگزید و مرا حمایت کرد.
سابقه مربیگری در چه تیم هایی را دارید؟ و بهترین تیمی که با آن کار کردید؟ مربیگری تیم دارائی گناوه و شهرداری گناوه و یکسال هم با بچه های تیم لنگر و بهترین تیم، تیم دارائی. در تیم دارائی پول نبود ولی عشق و علاقه به همدیگر داشته ایم و به تیم خود و پیراهن خود عشق می ورزدیم و این صمیمت را حاج رسول عربزاده و علیرضا عمادی بوجود آورده بودند.
شما در تیم دارایی بازیکنان جوان زیادی پرورش دادید، نظر شما در مورد آن تیم چیست؟ در تیم دارائی وقتی مربی بودم بازیکنان زیادی به جامعه ورزش تحویل داده ام با عرض معذرت که نمی توانم همه آنها را نام ببرم. عبدالرضا خضری، ضرغام جوکار، علی حیدری، اسماعیل کشتکار، مرحوم کیانی، علی اکبر منصوری، بهادر احمدی و خیلی های دیگر.
چه عواملی باعث می شود که تیم های بازیکن سازی مانند دارایی منحل شوند؟ وقتی که پول روی کار آمد دارائی پشتیبانی مالی نداشت سپس تیم شهرداری به من پیشنهاد کار در شهرداری داد پس از ۱۳ سال در دارائی به تیم شهرداری رفتم و در تیم شهرداری تمام رده های آن در دسته سه بودند که همه رده های آن را قهرمان گناوه کردم. تیم شهرداری زمان تاسیس آن تیم بسیار خوبی داشته و بازیکنان بسیار خوبی در آن بودند ولی با رفتن بازیکنانی همچون قاسم تراکمه و شهمرادی، تیم شهرداری ضعیف شد.
شما یک استقلالی هستید و در تیم آزادی بازی می کردید ولی برادر شما(خداداد) از مربیگری تا مدیرعاملی پرسپولیس پیش رفت توضیح دهید؟ خداداد فوتبال جوانان را در تیم پرسپولیس گذارند سپس به علت اینکه چشمش ضعیف شد فوتبال را کنار گذاشت بعد از چند سال بعد مربی تیم های پایه پرسپولیس شد و باعث پیشرفت پایه های فوتبال پرسپولیس گناوه گردید. سپس مدیرعامل باشگاه پرسپولیس شد گرچه خداداد فوتبال زیاد بازی نکرد ولی یک مربی با دانش در فوتبال گناوه بود.
چه چیزی باعث شد که خداداد سرداری از فوتبال دور شود؟ مشکل دیابت داشت و چون دیابت آن عصبی بود و او یک فرد تعصبی در باشگاه پرسپولیس بود و هر وقت پرسپولیس گل می خورد مدتها روی او تاثیر می گذاشت.
شما در حال حاضر مدیرعامل آزادی هستید؟ بله.
بعد از انحلال آزادی شما آمدید و در رده پایه این تیم را دوباره زنده کردید ولی دوباره از این تیم دور شدید چرا؟ تیم آزادی تیم بزرگی بوده و یک تیم خانوادگی محسوب می شد. من و سه تا از برادرهایم در آن بازی می کردیم در این مدت ۵۰ سال باشگاه پروانه هم نداشت من که آمدم رفتم و پروانه هم گرفتم دو سال کار کردم چون کسی مرا از نظر مالی پشتیبانی نکرد کنار رفتم.
دلیل افت تماشا گر و عدم استقبال از مسابقات در شهرستان را چه می دایند؟ شاید عدم کیفیت لازم یکی از دلایل کم شدن تماشاگران باشد.
بازیکن سازی مانند قبل صورت نمی گیرد چرا؟ زیرا با عرض معذرت مربیان بزرگی در پایه های فوتبال نیستند و کسی هم از نظر مالی پشتیبانی نمی کند.
آینده فوتبال شهرستان را چگونه ارزیابی می کنید؟ اگر پشتیبانی مالی نباشد تا ۱۰ سال آینده فوتبال ما به زیر خواهد رفت.
دیگر قصد تیم داری و مربیگری را ندارید؟ خیر – همانطور که گفتم بدلیل یک سری مشکلات قصد مربیگری ندارم.
فکر نمی کنید مبالغ زیادی بابت خرید بازیکن در رده های مختلف فوتبال گناوه هزینه می شود؟ امروز فوتبال با دیروز فرق می کند همه جای دنیا حرف، حرف پول است گناوه هم از بقیه جاها استشناء نیست.
حرف نگفته اگه دارید بفرمائید: در تیم شهرداری که بودم یک مربی جوان که ایرانجوان را قهرمان گناوه کرده بود به شهرداری آوردم که تیم شهرداری را قهرمان کرد سپس به آزادی بردم که جوانان آزادی را نیز قهرمان کرد که سید روح الله موسوی بود در ضمن بازیکنان که در تیم شهرداری به فوتبال معرفی شدند خیلی بودند از جمله مرحوم ترسا، حمید گرگی، علی حیدری، احسان خدری، محسن خدری، محسن خواجه گیری و گل سر سبد تیم سید عوض موسویان بود، حبیب سرداری، رضا حیات داودی و سعید محمدی.
حرف آخر: تشکر می کنم از مربیانی که در زمان فوتبال بازی کردنم از من حمایت کردند مثل حاج رسول عرب زاده – حسن زارعی – حاج نادر شهابی – حاج عزیز افتخاری – مجید خرمی – عبدالحسین شیر افکن – رضایی و همچنین تشکر می کنم از مسئولین نشریه صدای بندر که پای حرفهای ما نشستند.
