مردی به لطافت باران
مردی به لطافت باران
به مناسبت چهلمین روز در گذشت شادروان حاج الله کرم مظفری
عبدالکریم نیسنی
سخنی از مردی مهربان و نکونام و یکی از الکاسب حبیب الله های شهر گناوه است، مردی که پس از، رونق افتادن شل و گل منطقه بتون و جایگزینی بلوک بجای خشت به شهرداری مراجعه تا نسبت به اخذ مجوز پروانه بلوک زنی اقدام نماید. با بازدید از محل کار وی در مدت کمتر از یک روز پروانه کار صادر، وی قسط یکساله صدور پروانه ر ا یکجا به حساب شهرداری واریز نمود که چیزی در حدود یازده هزار تومان بود.
او نگاهش به خداوند بود و کسب و کارش، تا بتواند تولیدی خود را با بهترین کیفیت و مصالح پای کار با استحکام بیشتر تحویل همشهریان خود نماید.
روزی ضمن بازدید از کارگاه وی که در یک فضای باز بود جهت اختصاص سهمیه سیمان پیشنهاد نمودیم تا به کمک افراد بی بضاعت بشتابد ، افرادی که امکان خر ید بلوک برای ساخت و یا دیوار کشی ساختمان خود ندارند حساب و کتابی باز نمایند.
لذا افرادی را به وی معرفی و ایشان هم با سخاوت تمام سهمیه ای جداگانه برای چنین افرادی فراهم آورد که با گاری مشهدی مراد آن مصالح را در اختیار ایشان می گذاشت .
از سوی دیگر وقتی در دهه شصت وقوع سیل قسمتی از منطقه چاه جو را در برداشت و کمک رسانی توسط شهرداری در محل به کندی صورت می گرفت، این کاسب حبیب الله جز اولین نفراتی بود که با شهرداری در جهت احداث خیابان همکاری نمود و پس از سخن فرماندار و شهردار وقت گناوه در حسینه شهید خدرزاده آمادگی کامل خود را برای تخریب ساختمان خود بمنظور خیابان کشی به اتفاق سایر اهالی اعلام نمود. پس از اتمام خیابان شورای نامگذاری فرمانداری گناوه آنرا به نام رزمندگان اسلام و در بوشهر بتصویب شورا رسید.
عنوان رز مندگان برای آن خیابان مؤید حضور اکثر اهالی این منطقه کوچک در جبهه های نبرد بود به ویژه آنکه مرحوم حاج الله کرم مظفری همراه سه نسل خود و بیش از ۱۱۷ شهید والا مقام دیگر آن حدود در یادها بماند و نام و یاد این پیر غلام اهل بیت و رزمنده ۸ سال دفاع مقدس که مداح و مؤذن توانا و قاری باسیرت بود به مسجد حضرت زینب (س) که وی بانی آن بشمار می رفت آوازه ای دیگر بخشد.
اما … نکته ای که نبایستی فراموش شود، آنست که در اوائل سال ۱۳۵۸ وی شب ها با کمک کارکنان شهرداری می آمد تا کار نظافت شهر را باتفاق آقایان خرم آبادی، شه مرادی، جوهری و غلامعلی زاده و حاج حسین حاجیانی با وسیله شخصی خود زباله های شهر را جمع آوری می نمودند، چه خوش است که کاروان زندگی مردان خدا همیشه سرشار از سخاوت، لطافت و گذشته باشد.
روحش شاد و یادش ماناباد
