خبر بندر، ضرغام خرمی: یاد دفتر ها و میز ونیمکت های چوبی دوران دبستان بخیر چه حال هوایی داشت . آن موقع صبح زود باید از خواب بیدار می شدی ، از سرویس مدرسه و صبحانه رنگارنگ خبری نبود پنیره و کره مربا صبحانه بچه پول دار ها بود ، صبح هنگام دیر به صف مدرسه می رسیدی باید یک گوشه ای کنار صف می ایستادی خودت را برای تنبیه بابت تاخیر در رسیدن به صف آماده می کرد تازه اگر موی سرت بلند بود و ناخن ت کثیف بود کتک بیشتری می خوردی موقع تنبیه دستمان را عقب می کشیدیم و به هم مالیدیم که مدیر مدرسه دلش بسوزد و تنبیه نکند سرمان را باید از ته می تراشیدیم هر دو هفته ای یک بار می رفتیم پیرایشگاه با صف طولانی از دانش آموز در نوبت مواجه می شدیم
یادش بخیر ۵۰ ریال در مدرسه برایمان کلی خرید می کرد بسکویت تینا و پفک نمکی و..
داخل کلاس نیمکت آخر می نشستیم که برای پای تخته سیاه رفتن نوبت مان نشود همیشه نگران بودیم که بخاطر درس نخواندن ولی مان را به مدرسه احضار کنند . چقدر دوست داشتیم از دوستان که در کلاس بغلی درس می خواندند بپرسیم و آنها درسشان از ما عقب تر باشد ، کارنامه کلاسی حکم سند محرمانه را داشت که به کسی نشان نمی دادیم. یاد خاطرات قدیم بخیر
واقعا هر چیزی قدیمی اش بهتر شما چه فکر می کنید .
یاد کنیم از معلمان عزیزی که عمر با برکت خود را صرف تعلیم و تربیت ما کردند و به ما آموختند آنهایی که آسمانی شدند خداوند رحمتشان کند.