صدای بندرامیرجنابی: این روزها هر صفحه نشریه یا هر مطلبی را در فضای مجازی باز می کنی و دنبال اخبار ورزشی بگردی ، نه تنها خبر خوشحال کننده ای دستگیرت نمی شود، بلکه هر چه بیشتر کنکاش میگنی خبر ها بسان مرثیه ای جانسوز بر سرت خراب می شوند!
گویا سوء مدیریت وزارت جناب سلطانی فر بعد از تیم های بزرگ پایتخت و فدراسیون های ورزشی بزرگ و کوچک و البته افتضاح در المپیک توکیو تازه به بوشهر و بندر گناوه رسیده است.
فارغ از اینکه تیم های ریشه دار و مردمی ایرانجوان و شاهین با آن همه هوادار و اسپانسر و حمایت هنوز تکلیفشان مشخص نیست و هوادارنشان در بیم و هراس حمایت شهرداری از این تیم و فروش به فارسی ها هستند، خبر های بد درفوتبال گناوه هم یکی دوتا هم نیست!
اگر یادتان باشد؛ همین یکی دو سال پیش بود که پرسپولیس از تیم های قدیمی و استخوان دار گناوه عطای تیم داری را به لقایش بخشید و هر یک از مدیران و تلاشگران این باشگاه مردمی بدون اینکه کسی بپرسد “چرا تیم منحل شد؟” رفتند سراغ زندگیشان ! درادامه همان روند، حالا خبر می رسد که امید گناوه هم از تیم داری و شرکت در مسابقات لیگ دو فوتبال کشور انصراف داده و قصد دارد امتیازش را به یک تیم خراسانی بفروشد! تا بعد از تیم پرسپولیس ، امید دیگر تیم قدیمی فوتبال گناوه هم در سکوت متولیان امر عطای ماندن را در یک جنگ نابرابر به لقایش بخشیده و دیگر تیم داری نخواهد کرد. من که ندیدم در این چند روزی کسی بپرسد چرا؟ اگر شما دیدید، قبول است ما هم دیدیم! تیم های ساحلی گناوه هم حسابشان همین است، می گویید نه؟ پس قصه پر غصه آنها را هم بشنوید. تیم بانوان حرم گناوه را یادتان هست؟ که شده بود یکه تاز فوتبال ساحلی بانوان؟ حالا کجاست؟ تیم فوتبال ساحلی ملوان را یادتان هست؟ همان تیم جوانی که به مدد حضور چند جوان عاشق فوتبال سال گذشته در لیگ برتر فوتبال ساحلی شرکت کرد؟ آنها هم امسال در لیگ برتر شرکت نکردند!، البته تیم ساحلی پاس گناوه هم که بدون توان مالی و آماده سازی مناسب در مسابقات شرکت کرده بود هم ره به جایی نبرده و به لیگ یک فوتبال ساحلی سقوط کرد! و قصه پر غصه هنوز ادامه دارد چون مسولین تیم مردمی موج که سالهاست در نبود امکانات خودش را در لیگ دسته یک فوتبال ساحلی نگه داشته این روزها در به در به دنبال امکانات و پول برای شرکت در مسابقات هستند و بعید می دانم که ره به جایی ببرند
آدم دلش می خواهد قصه پر غصه فوتبال گناوه را که می شنود، بنشیند و به حال فوتبال این شهر، زار زار گریه کند! ولی چه فایده؟ که کسی اشک عاشقان فوتبال این سرمین تفتیده را نمی بیند.
قصه پرغصه فوتبال گناوه!
امیرجنابی
صدای بندر: این روزها هر صفحه نشریه یا هر مطلبی را در فضای مجازی باز می کنی و دنبال اخبار ورزشی بگردی ، نه تنها خبر خوشحال کننده ای دستگیرت نمی شود، بلکه هر چه بیشتر کنکاش میگنی خبر ها بسان مرثیه ای جانسوز بر سرت خراب می شوند!
گویا سوء مدیریت وزارت جناب سلطانی فر بعد از تیم های بزرگ پایتخت و فدراسیون های ورزشی بزرگ و کوچک و البته افتضاح در المپیک توکیو تازه به بوشهر و بندر گناوه رسیده است.
فارغ از اینکه تیم های ریشه دار و مردمی ایرانجوان و شاهین با آن همه هوادار و اسپانسر و حمایت هنوز تکلیفشان مشخص نیست و هوادارنشان در بیم و هراس حمایت شهرداری از این تیم و فروش به فارسی ها هستند، خبر های بد درفوتبال گناوه هم یکی دوتا هم نیست!
اگر یادتان باشد؛ همین یکی دو سال پیش بود که پرسپولیس از تیم های قدیمی و استخوان دار گناوه عطای تیم داری را به لقایش بخشید و هر یک از مدیران و تلاشگران این باشگاه مردمی بدون اینکه کسی بپرسد “چرا تیم منحل شد؟” رفتند سراغ زندگیشان ! درادامه همان روند، حالا خبر می رسد که امید گناوه هم از تیم داری و شرکت در مسابقات لیگ دو فوتبال کشور انصراف داده و قصد دارد امتیازش را به یک تیم خراسانی بفروشد! تا بعد از تیم پرسپولیس ، امید دیگر تیم قدیمی فوتبال گناوه هم در سکوت متولیان امر عطای ماندن را در یک جنگ نابرابر به لقایش بخشیده و دیگر تیم داری نخواهد کرد. من که ندیدم در این چند روزی کسی بپرسد چرا؟ اگر شما دیدید، قبول است ما هم دیدیم! تیم های ساحلی گناوه هم حسابشان همین است، می گویید نه؟ پس قصه پر غصه آنها را هم بشنوید. تیم بانوان حرم گناوه را یادتان هست؟ که شده بود یکه تاز فوتبال ساحلی بانوان؟ حالا کجاست؟ تیم فوتبال ساحلی ملوان را یادتان هست؟ همان تیم جوانی که به مدد حضور چند جوان عاشق فوتبال سال گذشته در لیگ برتر فوتبال ساحلی شرکت کرد؟ آنها هم امسال در لیگ برتر شرکت نکردند!، البته تیم ساحلی پاس گناوه هم که بدون توان مالی و آماده سازی مناسب در مسابقات شرکت کرده بود هم ره به جایی نبرده و به لیگ یک فوتبال ساحلی سقوط کرد! و قصه پر غصه هنوز ادامه دارد چون مسولین تیم مردمی موج که سالهاست در نبود امکانات خودش را در لیگ دسته یک فوتبال ساحلی نگه داشته این روزها در به در به دنبال امکانات و پول برای شرکت در مسابقات هستند و بعید می دانم که ره به جایی ببرند
آدم دلش می خواهد قصه پر غصه فوتبال گناوه را که می شنود، بنشیند و به حال فوتبال این شهر، زار زار گریه کند! ولی چه فایده؟ که کسی اشک عاشقان فوتبال این سرمین تفتیده را نمی بیند.
