نمی شود فضای مجازی را نادیده گرفت
خبر بندر، محمد مظفری: جهانی شدن فرایند مهم و اجتناب ناپذیری است که بی توجهی به آن می تواند هر جامعه ای را به چالش بکشد. در این میان مهمترین ابزار ورود به دنیای جدید، رسانه است ، و آنچه امروز بیش از همیشه جلوه می کند نقش فضای مجازی در ایجاد رسانه های جدید است. از این رو هر روز ابزار جدید و مدرن رسانه ای متولد می شود که نادیده گرفتن آنها می تواند خسران در پی داشته باشد. به گواه آنچه کارشناسان میگویند و آنچه در تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دنیا دیده می شود سکان هدایت و کنترل رویدادهای جهان امروز در دست جوامعی است که دسترسی و اشراف شهروندان آنها بر رسانه ها ی به روز دنیا بیشتر باشد.تجارت دیجیتال و الکترونیک، آموزش های غیر حضوری، شبکه های اجتماعی و همه اتفاقات گروهی که با استفاده از رسانه های مبتنی بر وب در فضای مجازی شکل می گیرد شاخص های مهم و تعیین کنند در توسعه یافتگی جوامع معرفی می شود.
در کشور ما اما متاسفانه این مهم جدی گرفته نشده و بخش دولتی و حاکمیت همیشه نه تنها آن را فرصتی برای پیشرفت کشور ندانسته و برای توسعه اش اقدامی زیر بنایی انجام نمی دهند بلکه توسعه شبکه های اجتماعی و ابزارهای ارتباطی جهانی را تهدید دانسته و برایش محدودیت ایجاد می کند. نمونه بارز آن را می توان در محدودیت های انجام شده در برنامه و اپلیکیشن های اطلاع رسانی مثل فیسبوک، توییتر، اینستاگرام، تلگرام و واتساپ، وایبر، و… دید که نهادهای دولتی آن را زمینه ساز نا امنی در جامعه و دانسته و دسترسی شهروندان را به آنها محدود کرده اند.
سوالی که در این بین پیش می آید این است که آیا محدود کردن شبکه های اجتماعی به امنیت کشور کمک می کند؟
متاسفانه باید گفت : تجربه نشان داده محدودیت نه تنها کاری را به پیش نمی برد بلکه باعث سلب اعتماد مردم از حاکمیت نیز می شود. تجربه نشان داده با ایجاد محدودیت برای هر شبکه اجتماعی خیلی زود جامعه جایگزین آن را پیدا نموده و از آن استفاده می نماید، نمونه اش با فیلتر کردن ویچت ، وایبر، فیسبوک، تویتر و… جامعه به سمت اینستاگرام و واتساپ رفت، و یقینا با محدودیت های ایجاد شده برای واتساپ و اینستاگرام نیز شبکه های مجازی جایگزین را پیدا نموده و از آن استفاده می کند. در میان اما این اعتماد اجتماعی وسرمایه های اجتماعی است که در جامعه کمرنگ خواهد شد!
این که ما در عصر تبادل آزاد اطلاعات و در عصری که شبکه های اجتماعی جزیی از زندگی روزمره مردم شده است از شهروندانمان بخواهیم از شبکه های اجتماعی استفاده نکرده و از جایگزین های بی کیفیت داخلی استفاده نمایند به هیچ وقت نمی تواند پیشنهاد جالبی برای شهروندانی باشد که میل به بیشتر دانستن و ارتباط گسترده با جهان پیرامونشان را دارند. و طبیعی است که در برابر این محدودیت، واکنش نشان دهند.
یقینا اگر جامعه و حاکمیت به درک متقابلی از هم رسیده و اعتماد بین این دو پررنگ تر از همیشه شود ، نه تنها هیچ نیروی خارجی قادر به سو استفاده از فضای روانی حاکم بر جامعه ایران شود بلکه همین شبکه های اجتماعی می توانند ابزاری برای مقابله با دسیسه ها و دشمنی های مخالفان کشور باشند.
پایان کلام اینکه به تحقیق، با برچیدن نگاه پلیسی و امنیتی به شبکه های اجتماعی و به دست آوردن اعتماد شهروندان معترض، و شنیدن خواسته هایشان و توجه به حق انتخابشان، می توان در فرصتی کوتاه به آنچه حاکمیت می خواهد یعنی راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات نیز رسید.
انشالله
