یداله مظفری
انفاق همراه همیشگی نمازگزاران
در آیات متعددی از قرآن کریم آیه ۸۳ سوره بقره، آیه ۳ سوره انفال، آیه ۷۱ سوره توبه، آیه ۱۷ لقمان، آیه ۲۰ سوره مزمل. خداوند به نماز و انفاق اشاره نموده و اینها را لازم و ملزوم هم دانسته است. چرا که نماز انسان ساز است و لازمه ی احسان و انفاق خودسازی است. در حقیقت نماز آگاهانه و با خشوع و خضوع انسان را می سازد و انسان جامعه خود را. قرآن می فرماید (انَّ الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر). چرا که برپایی این فریضه در انسان مسئولیت پذیری نسبت به جامعه را تقویت می کند و در نهایت منجر به کمک رسانی به نیازمندان و برآوردن حاجات آنان می شود و جامعه را در مسیر جلوگیری از فساد و منکر یاری می نماید. در کلام وحی هرجا سخن از برپایی نماز مطرح است انفاق هم مطرح شده است. چرا که نماز سر فرو آوردن به پیشگاه خداوند است و کمک به دیگران بالا رفتن از پلکان آسمان. نماز سکوی پرواز است برای انفاق کنندگان و هم اینان (الذین یقیمون الصلوه و مما رزقناهم ینفقون) هستند که خداوند درباره آنان می فرماید: اولئک هم المؤمنون حقا لهم درجات عند ربهم و مغفره و رزق کریم. انفاق در نماز توسط حضرت علی (ع) نشانه ای از اجرای دستور خداوند است. آن هنگام که فقیری در مسجد از آن حضرت چیزی خواست و امام در حال رکوع انگشتر خود را به او داد.
ای نماز آئینه پرواز وجود آفتاب دل سحرساز وجود
با تو در خلوت چو نجوا می کنم خویش را در خویش پیدا می کنم
ملت از تو جمع بند خویش شد دور از هر فتنه و تشویش شد
از تو من منها، همه ما می شود قطره ها پیوسته دریا می شود
