صدای بندر- الف – ک: بیمه طلایی حدود سه سال است که وزیر آموزش و پرورش برای رفاه بیشتر حال معلمان و فرهنگیان آن را روی کار آورده است و انتظار می رفت به همان اندازه که از قدمت این بیمه می گذرد شرایط و خدمات رسانی به فرهنگیان نیز بیشتر شود. ولی متأسفانه برعکس این مسئله صورت گرفت و در حال اجراست. سال ۱۳۹۰ نرخ بیمه طلایی برای هر نفر پنج هزار تومان بود ولی در سال ۱۳۹۱ نرخ بیمه طلایی بصورت باور نکردنی افزایش سه و نیم برابری داشت یعنی معادل ۱۷۵۰۰ تومان که این با اعتراض شدید فرهنگیان روبرو شد ولی این رقم هیچ وقت تغییر نکرد. فرهنگیان انتظار داشتند که با افزایش سه برابر و نیمی این نرخ خدمات بیشتر و بهتری نسبت به سالهای گذشته داده شود ولی متأسفانه از سوی بیمه ایران این خدمات بهتر نشد و تا حدودی ضعیف تر نیز گردید.
بطور مثال در شهر گناوه یک فرهنگی بیمار که می خواهد نزد پزشکی که طرف قرارداد با بیمه طلایی است برود باید از تمامی مدارک شناسایی و بیمه ای خود کپی برداری نماید و تحویل منشی آن پزشک دهد و وقتی که بیماربه این امر اعتراض می کند می گویند که این خواسته بیمه ایران است و خود بیمه ایران نیز این را می پذیرد در حالی که در استانهای همجوار ما مثل فارس و خوزستان چنین چیزی وجود ندارد و پزشکان فقط به کندن یک کوپن از بیمه طلایی فرد قناعت می کنند.
ولی صحبت اینجاست اگر شخصی که دارای بیمه طلایی است و به شدت بیمار است بخواهد به تنهایی در گناوه به نزد پزشک برود و اگر کپی مدارک خود را از قبل آماده نکرده باشد چگونه با رنج بیماری خود باید به دنبال کپی گرفتن از مدارک باشد و این چه قانونی است که فقط در شهر گناوه از سوی بیمه ایران قابل اجراست. یا مثلاً در برگ تعهدات بیمه طلایی نوشته شده است که هزینه زایمان یا سزارین تا سقف یک میلیون تومان است و هیچ توضیح دیگری داده نشده است ولی به کرات مشاهده شده است که وقتی شخصی مدارک و هزینه درمانی خود را که همان یک میلیون تومان یا حدود آن است را به بیمه ایران ارائه می دهد و انتظار دارد که پول کامل هزینه شده خود را تحویل بگیرد در کمال تعجب می بیند که بیمه ایران بیشتر از ۴۰ درصد هزینه را به ایشان برگشت نمی دهد و با دلایل و تبصره های خود جواب غیرمنطقی به ارباب رجوع می دهد، مثلاً می گوید این سقف یک میلیون تومان به کسی تعلق می گیرد که در بیمارستان لاله تهران تحت عمل قرار گرفته است و حدود چهار میلیون تومان هزینه کرده است. در صورتیکه هیچ گونه توضیحی مبنی بر چگونگی پرداخت این سقف یک میلیون تومانی داده نشده است. و نکته اینجاست که فرد به مبلغ یک میلیون تومان هزینه عمل سزارین یا زایمان پرداخته است و سقف تعهدات بیمه ایران هم یک میلیون تومان است دیگر چه فرقی دارد که این جراحی در بیمارستان لاله تهران باشد یا بیمارستان امیرالمؤمنین گناوه. هدف این است که مازاد این یک میلیون تومان پرداخت نشود مانند دیگر تعهدات بیمه ایران و بیمه طلایی مانند عینک که سقف آن پنجاه هزار تومان است و اگر شخصی مازاد بر این مبلغ هزینه کند خود او پاسخگو خواهد بود یا در مورد تعهدات دندانپزشکی که تا سقف دویست هزار تومان آن را بیمه تقبل می نماید. به هر حال بیمه ایران در گناوه باید به فکر خدمات رسانی بهتر نسبت به فرهنگیان باشد و نه با قوانینی که یک جانبه به نفع بیمه است حقوق و مزایای فرهنگیان را بدون جواب قانع کننده پایمال نماید و باید به فکر تغییر تصمیمات و قوانین وضع شده خود نسبت به بیمه فرهنگیان باشد.
