علی نیازمند دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست: بنابرآنچه مقامات عالیه وزارت نفت اعلام داشته اندمهم ترین برنامه دولت تدبیروامیددرحوزه انرژی، تمرکزبرافزایش ظرفیت تولیدگازازمیدان گازی پارس چنوبی قرار داردوازاین روبه بهره برداری رساندن سه پالایشگاه پارس جنوبی به بیش از چهارصدمیلیون مترمکعب گاز درروز در دستورکار مسئولین ارشدوزارت نفت اعلام داشته پس از ورودپالایشگاه های جدید به مدار تولید، ایران می تواند درتولید روزانه ازقطرعبورکند. طبیعی است درصورت احیای روندتوسعه میدان گازی پارس جنوبی وافزایش آینده ای نزدیک عسولیه بار دیگه به قطب انرژی خاورمیانه تبدیل شود. دستیابی مجددایران به بام انرژی خاورمیانه،تحقق جایگاه در نظر گرفته شده برای صنعت نفت در صنعت چشم انداز توسعه کشورو درنتیجه محقق شدن منویات مقام معظم رهبری در حوزه انرزی را درپی خواهد داشت.
واقعیت آن است که مهندس زنگنهاین باور را در نیروی انسانی شاغل در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس تزریق کرده که منطقه پادس جنوبی دوباره به قله انرژی خاورمیانه بازگردد. سومدیریت های چند سال گذشته خسارت جبران ناپذیری برکشور به ویژه در صنعت نفت تحمیل کرده است. به دلیل تحریم های ظالمانه ایران از دستیابی به تکنولوژی های روز دنیاکه برحفظ محیط زیست در مناطق صنعتی تمرکز دارد محروم ماند بلکه مجبور به استفاده از تکنولوژی هایی شدکه فعالین محیط زیست علامت سؤال سنگینی برآن قرار داده اند.
مسؤلین امروز صنعت نفت نیز علی رغم اشراف به این مطلب، ناگزیر به تداوم اجرای این پروژه هاهستند.
وقتی در دولت های قبل، برنامه احداث پالایشگاهای جدید بر اساس تکنولوژی موسوم به زیروفلر کنار گذاشته شد و علی رغم مشخص بودن نتیجه تداوم احداث پالایشگاه ها براساس مدل های قبلی، مقامات عالیه دولت دستوربه اهدای فازهای موسوم به سی پنج ماههبر اساس نقشه پالایشگاه های موجود دادند، کاملاً طبیعی بود چند سال بعدمثل امروز وضعیت آلایندگی هادرپارس جنوبی به اینجا برسد. جالب اینکه هدف دولت وقت از کپی از کپی نقشه پالایشگاه های قبلی خرید زمان طراحی و درنتیجه تحقق راه اندازی طرح ها تا پایان دولت بوده است در حالی که امروز و با گذشت یک سال از پایان دولت قبلی، هنوز راه دراز حداقل دو ساله ای برای تحقق آن آرزو باقی مانده است. به بیان دیگر به نیت تحقق یک خواسته ی غیرممکن فرصت طلایی استفاده از تکنولوژیهای نو نیز از دست رفت. در واقع وضعیت محیط زیست پارس جنوبی قربانی سومدیریت های کلان و تحریم های گسترده بین المللی شده است.
علی رغم اشراف بر این نقایص،درباره ی پارس جنوبی بایداز امید سخن گفت. باید به متولیان امر فرصت داد تا بامدیریتی جهادگونه و تلاشی مضاعف کاستی ها را جبران کنند. امروز دیگر نمی توان فلزهاوبالطبع آلایندگی ها را به طور کامل در منطقه عسلویه حذف کرداما می توان می توان با برنامه ای مدون و بهره گیری از تکنولوزی روز دنیااینآلایندگی هاکار یک روز و یک شب نیست و نیازمندبرنامه ای اقلاً چهار ساله است. کار با برنامه هم در فضای آرام، همدلانه و سازنده میسر است.
در کنار توجه به مقوله محیط زیست، باید به افزایش تولید
گاز از میدان گازی پارس جنوبی و تأثیر آن برشکوفایی اقتصاد کشور اندیشید.
واقعیت ان است که احیای جایگاه ایران در صنعت نفت نیازمند حمایتی گسترده از این صنعت است. قطعاحمایت ازصنعت از صنعت نفت بویژه تحولات پارس جنوبی به معنی چشم بستن بر کاستی ها نیست اما باید نگاه تک تک مردم ایران زمین نسبت به تحولات صنعت نفت معطوف به مشارکت در در ارتقای جایگاه کشور باشد. تلاش های شبانه روزی مجموعه کارکنان صنعت نفت در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با هدف افزایش ظرفیت تولید گاز کشور چشم اندازی روشن پیش روی ایرانیان برای دستیابی به رشد و شکوفایی اقتصاد کشور و خروج از بحران هایی مانند رکود و بیکاری قرار می دهد. به نظر می رسد برای این هدف ملی، نگاه جناحی بایدجای خود را به نگاه جهادی بدهد تا با منابع محدود کشور به نسبت سالهای قبل، حداکثر رشد اقتصادی محقق شود.