شما اینجا هستید

اخبار » رمضان و آیین گری گشو در دیلم
گروه : اخبار

صدای بندر – اسماعیل طاهری نیا: با رسیدن رمضان به نیمه و فرا رسیدن شب پانزدهم رمضان  که مصادف است با شب میلاد امام حسن مجتبی(ع) مردم دیلم خود را برای برپایی آیین “گری گشو” آماده می کنند.

آیینی که یادگاری از پدران و مادران و گذشتگان آنان است، آیینی که هنوز هم با وجود زندگی ماشینی و عصر تکنولوزی وارتباطات به صورت کم و بیش در محله های دیلم برگزار می شود و دلهای مردم را به هم نزدیک می کند.

آیینی که با خرید نقل وشیرینی وپخت گندم برشته و نخودچی و دوخت کیسه های مخصوص “گری گشو” برای بچه ها و نوجوانان همراه است.

آیینی که یادآور خاطرات شیرین کودکی و گذر از کوچه پس کوچه های قدیمی و تنگ و باریک دیلم و سرودن نغمه های “گری گشو سرت بشو” ،”گرگرییان ماه رمضان”و “خونه گدا خیرش ندا”برای طلب گره گشا از صاحب خانه ها برای رفع مشکلات و پشت سرگذاشتن نیمی از رمضان است.

با مرور این نغمه ها و آواها غرق در خاطرات کودکی می شوم و روزهایی را بیاد می آورم که بوی گندم برشته فضای خانه ها و کوچه ها را پر می کرد و نوید فرارسیدن آیینی کهن و رسمی سنتی در  سرزمین شرجی و گرما را می داد.

روزهایی که مادران با پختن گندم برشته ،تخمه بو داده، برنج و نخودچی و آماده کردن شیرینی و نقل و آجیل مخصوص گری گشو و دوختن کیسه های کوچک و بزرک و زیبا با پارچه های رنگی و مخصوص گری گشو به استقبال این آیین زیبا می رفتند.

بچه ها با خوردن افطار با شور و شوق وصف ناپذیری کیسه های رنگی خود را می پوشیدند وبه شوق آوردن گندم برشته ها و شیرینی های خوشمزه راهی کوچه می شدند.

بچه های هم محله ای بطور دست جمعی و در گروههای حداقل پنج و حداکثر دوازده نفری با هم به سمت کوچه پس کوچه ها راه می افتادند و با زمزمه کردن “گر گری آن، ماه رمضان” و” گری گشو سرت بشو” درب خانه ها را می کوبیدند و تقاضای گری گشو یا همان آجیل مخصوص را می کردند.

صاحبخانه هم با تشت پر از گندم برشته،برنجی،تخمه بو داده،نخودچی،انجیر،نقل،ذرت بو داده وشیرینی به استقبال بچه ها می آمد و یکی یکی کیسه های آنان را پر می کرد.

هر صاحبخانه ای که در را باز نمی کرد یا چیزی به بچه ها نمی داد بچه ها با سردادن شعار “خونه گدا خیرش ندا” آن خانه را ترک  کرده و به سراغ خانه ای دیگر می رفتند.

هر گروه پس از عبور از محله خود و محله های دیگر سرانجام در محله خود، گوشه‌ای در کنار هم می‌نشینند و کیسه‌های خود را که پر از شیرینی ‌و تخمه‌های محلی است با هم قیاس می‌کنند و اتفاقات و حوادث تلخ و شیرینی را که در طول مسیر برایشان رخ داده مرور می‌کردند و به این ترتیب آیین “گری گشو” با شوق و ذوق صف ناپذیر بچه ها خاتمه می یافت.

اما چندسالی است که پفکهای ۵۰ تومانی و کیکهای تی تاپ جای آجیل مخصوص پهن شده “گری گشو” در جلوی مغازه های خشکبار فروشی حاج سلمان و برمکی را گرفته و دیگر از پخت گندم برشته و تخمه بو داده و آجیل مخصوص خبری نیست.

آیین گری گشو یا گره گشا در ایران همزمان با کشورهای عربی برگزار می شود و به نقلی به مناسبت رسیدن رمضان به نیمه و پشت سرگذاشتن گره نیمه و همچنین به مناسبت تولد امام حسن مجتبی(ع) مسلمانان برای گفتن تبریک به حضور مبارک رسول اکرم(ص) از کشورهای عربی گرفته شده است.

“درباره معنی کلمه “گرگیعان” یا “قرقیعان”، برخی معتقدند این کلمه از “قرع الباب” به معنای در زدن گرفته شده به خاطر اینکه کودکان درب خانه ها را برای دریافت شیرینی و عیدی می کوبند.

نظر دیگری که در باب معنی “گرگیعان” آمده است که می گوید این واژه از کلمه “قرّه العین” گرفته شده که به معنای شادی و سرور انسان می باشد.

از آنجایی که مراسم گرگیعان مصادف می شود با تولد امام حسن مجتبی ( ع ) وخوشحالی رسول خدا(ص) برای تولد اولین نوه اش، می گویند که مردم برای عرض تبریک به امام علی(ع ) و حضرت فاطمه (س) “قره عین قره عین” گویان به درب منزلشان می رفتند و کم کم به صورت مناسبتی هر ساله در میان مسلمانان رواج گرفت.

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است -
آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد -

خبر بندر | بندرگناوه، بندر دیلم، بوشهر