صدای بندر – عبدالکریم نیسنی: در اوئل دهه پنجاه بخشداری از شمال کشور به گناوه انتقال یافته بود وی با همسر جوان خود در ساختمان بخشداری یا شهرداری سابق مستقر شدند.
طبق گفته خانم بخشدار بیش از ۵ سال بود ازدواج نموده اما صاحب فرزندی نشده بودند در صورتی که نزد دکتر متخصص نیز رفته بودند اما درمان افاقه نکرده بود.
در یکی از روزهای اعیاد مذهبی خانم بخشدار باتفاق یکی از خانم های همکار در شهرداری به امام زاده گناوه رفته و در آنجا شاهد مراسم نان پوشی کردن بچه ها می شود.
همسر بخشدار وقتی چنین صحنه هایی را مشاهده می نماید با گریه و آه اشک و با آن حال نزارش می گوید اگر من هم صاحب فرزند شوم مانند همین بچه ها او را در این مکان مقدس نان پوش می نمایم.
چیزی نگذشت که بخشدار به شهرستانهای مرکزی انتقال داده شد و در ایام نوروز سال بعد با خبر شدیم بخشدار باتفاق خانمش در حالیکه صاحب نوزادی شده اند به امام زاده سلیمان بن علی(ع) گناوه آمده و نسبت به ادای نذرش که همان نان پوش نمودن برای فرزند پسرش اقدام نموده وی بخاطر عقیده ای که در این مورد داشته آن را از کرامت زیارت امام زاده دانسته بود.