به گزارش خبر بندر در این آیین که در استان بوشهر از دیرباز مرسوم بوده و با نام های مشابهی در سایر نقاط ایران نیز برگزار می شود، مردان روستا در سالهای کم بارش و خشکسالی در فصل زمستان گردهم می‌آیند و با اجرای آیینی ویژه، از خداوند طلب باران می کنند.
مردم روستای عباسی از قدیم تاکنون هرگاه احساس کردند وقت بارون رسیده و خداوند در رحمت باران را بر آنها نگشوده، این آیین را اجرا می کنند.
در این برنامه یک نفر را با رضایت شخصی خود او به نام ‘ گلین ‘ بر می گزینند و یک شب قبل از اجرای آن که در صبح برگزار می شود، خانه به خانه در روستا می‌گردانند.
اهالی این روستا نیز به همراه گلین که شکل و شمایل خاصی دارد اشعاری نظیر ‘ گل گلینو شاخ زرینو’ را می خوانند و بقیه جواب می دهند و اهالی نیز کمک های مالی یا موادغذایی به آنان اهدا می کنند.
برگزارکنندگان این برنامه، کمک های اهدایی اهالی را جمع آوری و اقدام به پخت آش یا حلوا می کنند و در یکی از ظرف ها مهره یا ریگی به دور از چشم دیگران مخفی می کنند و سپس بین داوطلبان توزیع می کنند.
متولی اصلی این برنامه که اطلاع از وجود مهره یا ریگ در مواد غذایی پخته شده دارد، به محض اینکه متوجه شد که فردی آن را برداشته به جمع معرفی که ایشان از محل فرار و از دست تعقیب کنندگان به درون امامزاده محل روستا پناهنده می شود.
یکی از معتمدان محل نیز برای ضمانت از کتک خوردن آن شخص، از مردم تقاضا می کند که برای چند روز به ایشان فرصت دهند و متعهد می شود که دراین مدت باران خواهد بارید.
در ادامه این فرد به همراه شرکت کنندگان پس از ادای ۲ رکعت نماز شکر و طلب باران و دعا اعلام می کند که از فردا به مدت یک هفته باید باران ببارد و اهالی روستا نیز منتظر باید بمانند که بعد از تعیین زمان اعلام شده باران در منطقه ببارد.
اگر تا مدت تعیین شده باران نبارید، ‘ گلین’ و گروه او به سراغ ضامن می‌روند و اگر این بار نیز ضامن ضمانتش را تکرار کرد باز هم تامل می‌کنند و گرنه به سراغ شخصی که فرار کرده بود، می‌روند و او را کتک مفصلی می‌زنند تا شخص دیگری پیدا شود و ضمانت کند.
مردم این دیار معتقدند که با این مراسم خداوند به آنان ترحم می‌‌کند و بارش آغاز می‌شود.
روستای عباسی از توابع بخش مرکزی گناوه در شمال استان بوشهر واقع است.