محمد مظفری – صدای بندر-نوروز این عید سترگ ایرانیان و فارسی زبانان را باید پاس داشت، سالهاست که این شعار بسیاری از ایرانیان و فارسی زبانان است. در جامعه ایرانی بیشتر از آنکه به روح نوروز وبه مفاهیم و معانی نهفته آن توجه شود به شکل و فرم برگزاری آن پرداخته شده است واز این رو سالهاست که با نگاه های نه چندان منطقی سیاسیون از دریچه تنگ سیاست ، به بزرگترین جشن بهاری دنیا در راه با هم بودن مردم با سلایق مختلف در روزهای بهاری نوروز سنگ اندازی می شود.
بزرگترین ظلمی که می توان به نوروز کرد این است که این آیین دیرین باستانی را در سفره هفت سین و در چهار شنبه سوری و سیزده بدر خلاصه نمود. که البته همه این جشن ها وآیین ها سرشارند از نشانه ها و سمبل های خردورزی و اعتقادات دیرین قوم باستانی ایرانی .
نوروز که می آید روح لطیفش همه جا را می گیرد،حس خوبی به ما منتقل می کند و البته به حرکت وا می دارد. نوروز پر است از انرژی،پراست از امید و نگاه زلال به آینده ،اما این ویژگی ها ی گفته شده و بسیار خصوصیات نگفته نوروز چقدر در ما متبلور می شود؟
هر سال که بهاری دیگر از راه می رسد نه تنها بر داشته هایمان در زندگی اجتماعی برای نزدیکی و همدلی با هم استفاده نمی کنیم بلکه با نادیده گرفت ویژ گی های بهار و بر خلاف روح طبیعت از هم دور می شویم. راستی چرا؟
شاید یکی از بزرگترین کارکرد ها و ویژگی های نوروز کارد کرد نشاط آفرینی ،تزریق امید به جامعه و همبستگی بین اعضای جامعه باشد. یقینا اولین ویژگی هایی که بعد از شنیدن نوروز در ذهن هر انسانی خطور خواهد کرد، مهرورزی، دور ریختن کینه ها ، آشتی و امید به آینده است.
راستی ما به غیر از گستراندن هفت سین و پریدن برروی آتش و رفتن به میان طبیعت چقدر از روح لطیف بهار را در خود تقویت نموده ایم.
نوروز حقیقی را جز با زنده نگه داشتن روح نوروز نمی توان بزرگداشت . پس بیاییم با هم عهد ببندیم در کنار گستراندن سفره های هفت سین ؛نیکی‌هــا، زیبـایی ها ، باهم بودن ها، امید ،همگرایی،مردم داری ،احترام به هم نوع، وبرای هم بودن را اشاعه دهیم . یقینا اینگونه است که می توانیم نوروز را پاس بداریم
