شما اینجا هستید

اخبار » بدرود، شاعر شعرهای شفاهی !

 بدرود، شاعر شعرهای شفاهی !

محمد مظفری، خبر بندر: خبر کوتاه است و تلخ، شاعر شعرهای شفاهی شمال استان رخ در نقاب خاک کشید، تا با رفتنش  گنجینه بی نظیری از شعرهای شفاهی در دل خاک پنهان شود! 

علی باهو شاعری که در هیچ مدرسه و مکتبی درس نخوانده بود سالها شعرهایش نقل محافل شهرها و روستا ها بود باهو در سال ۱۳۱۸ در روستای شول به دنیا آمد هبود و  از نوجوانی به شعر علاقمند شده بود.  خودش می گفت در ۹ سالگی اولین شعرش را زمزمه کرده استت. سرنوشتش این بود که فقط ۱۵ روز به مکتب برود چون با فوت ملا و مکتب دار روستا مکتب و غلم آموزی در روستا تعطیل شد. او دستش به هیچ جا نمی رسید، نه مدرسه ای نه مکتب دیگری  ونه هیچ شخصی که به او خواندن و نوشتن بیاموزد و آن ۱۵ روز نیز مجالی برای آموختن نبود تا انتخابش در روستای بدون مدرسه،  چوپانی شود! او نوجوان ماجراجو یی بودکه ذهن کنجکاو  و استعداد سرشارش بدون خواندن و نوشتن و آموختن خیلی زود شکوفا شد، باهو شیفته آموختن بود ولی در گیر ودار کار وتلاش برای معیشت حلال خانواده،  هیچ گاه زمانی برای نشستن در محضر هیچ استادی را فراهم نیافت!

شور شاعری او اما همیشه در غلیان بوداو عاشق شعر بود، شعرهای  محمد قلی شاعری ، ایرج شمسی زاده را از بر بود و خود بدون آموختن وزن و عروض و دانستن ردیف و قافیه شعر می سرود.

شعرهای باهو  خیلی زود هوادار پیدا کرد، تا بسان این شعر ” هر سخن کز دل براید، لاجرم بردل نشیند” کلامش و شعرهای صمیمانه آهنگینش به مذاق زن و مرد  شهری و روستایی، بزرگ و کوچک با سواد و بی سواد خوش آید.  و شعرهای بدون تکلف ، ساده و بدون آلایش او نقل محافل شبانه  و گعده های روزانه شهرها و روستاهای شمال استان بوشهر از حیات داود و رودحله گرفته  تا شبانکاره و لیراوی شود.

او به روش خودخواسته سبکی نو در ادبیات عامیانه منطقه بناگذاشت و شعرهایی را سرود  که بعد ها اهالی فن بر آنها نام شعر شفاهی گذاشتند. باهو که  سواد خواندن و نوشتن نداشت شعرهایش را در سینه فراخش ثبت و ضبط می کرد  ودر محافل بزرگ وکوچک می خواند. تنها وسیله ثبت شعرهای او در دوره شکوفایی شعر او دستگاه های  ضبط وپخشی  بود که در بعضی خانه ها وجود داشت از این رو،  در نبود رسانه های فراگیرامروزی، شعرهای باهو از طریق نوارهای کاست در  بین علاقمندان  رد وبدل می شد.

از شاخصه های مهم شعرهای باهو  اجتماعی بودن آنهاست، شعرهای او نشان می دهد که باهو، از همان اوان جوانی  اگاه به زمانه خویش بوده است و دردها و مشکلات اجتماعی جامعه خود را می دانسته. از این رو شعرهایش را در مسیری قرار می دهد که جامعه می خواهد و به همین دلیل است که او در شعرش قصه ها، دردها، خوبی ها، باورها، رسم ها و خصوصیات زمانه اش را روایت می کند. و در بین اشعار او شعرهای مختلفی با مضامین  حماسی  و دفاع از سرزمین مادری، رویدادهای تاریخی منطقه،  طبیعت، رسوم و باورهای اجتماعی، انقلاب، جنگ و حتی سیاست پیدا می شود!

 باهو اگر چه قواعد شعر کلاسیک را نیاموخته بود ولی بسیاری از اشعار شمسی زاده و شاعری و دیگر شاعران بومی سرا را شنیده بود و  از بر کرده بود و در محافل می خواند و به همین سبب بودکه  با قالب کلی شعر آشناشداو شاعری بداهه گوییبود که در هر زمان و مکان آماده شعر گفتن بود و همین ذهن خلاق و سینه فراخش در مسیر شاعری او را یاری می کرد. در بساری از اشعار باهو می توان تاریخ ، طبیعت، جغرافیا و رسوم اجتماعی مردمان سرزمینش را داد.

هرچند به مدد تعدادی از علاقمندان بخشی از اشعار ایشان ثبت شده است ولی یقینا با رفتن ایشان بخشی مهمی از گنجینه شعرهای شفاهی او نیز از بین رفته است.

در سال ۱۳۹۷ به همت موسسه نیمدری سبز  از حیات ادبی ایشان تجلیل به عمل آمد و تصمیم گرفته شد تا دفتر شعر ایشان منتشر شود که تا کنون این  اتفاق نیفتاده است.

روحش آرام

عکس ها از مرتضی خضری

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است -
آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد -

خبر بندر | بندرگناوه، بندر دیلم، بوشهر