شب اربعین از شلمچه تا دیلم
جز عشق ندیدم
مردم در شهر های مختلف ،بزور شما را نگه می‌داشتند ،التماس می کردند
آنقدر با لذت از غذا و داشته های خود تعریف می کردند
تا متقاعد شوید ، برای استراحتی ،غذایی،دسری،شربتی،چایی و…
تا بالاخره چیزی بخوری و لختی بیاسایی و
اگر وقت نماز است ،عبادتی

اینجا کسی همدیگر را نمی شناخت
نقطه جذب، اربعین بود و عشق به امام حسین (ع).
روبروی روستای زلقی نزدیک امام زاده عبدالله ،ساعت یک شب متوقف شدیم
شربت آوردند،تعریف کردند،توضیح دادند ،اصرار کردند ،بیشتر بخورید
سپس اصرار کردند برای شام
حداقل نان و پنیری بخورید
دوباره کلوچه آوردند‌‌…
عجیب نیست!!؟
نیمه ی شب
این همه تعریف و تشویق و ترغیب به استفاده ،
نه برای فروختن بود و جمع پول
بلکه به رایگان…
و چقدر خودشان لذت می بردند.

نه ،اصلا عجیب نیست
این معامله ی با خداست
این عین مسلمانیست که باید رونق بگیرد
این امر به معروف است
و چه لذتی دارد اگر انسانها
همیشه یکدیگر را اینگونه تکریم کنند.
این یکی از پیامهای امام حسین است
که باید فراگیر شود
ما می توانیم با استفاده از سیره ی نبوی
همه ی رفتارها و اخلاقیات انسانی ،اسلامی را اینگونه نهادینه کنیم
و باید تلاش کنیم

چه زیباست و چه میییییشود
اگر همه ی انسانها با عشق به هم بنگرند و بجای آسایش خود ،به آرامش دیگران بیاندیشند.
که این عین بندگی ست و عبادت خدا

کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا

دکتر عباس لیراوی

تهیه: غلامحسین آقاجری