روابط عمومی، فراتر از تصور*
۲۷ اردیبهشت ماه هر سال بهانه ایست برای گرامیداشت و ارج نهادن بر عملکرد فعالان عرصه ارتباطات و روابط عمومی، ولی صرفا فقط یک روز است در تقویم هجری شمسی.
روابط عمومی یک پست کلیدی و به اصطلاح قلب هر مجموعه و سازمانی محسوب می شود، قلبی که در نگرش سازمانی کنونی صرفا به یک پست خدماتی دیده می شود تا یک پست مدیریتی.
این در حالیست که نظام روابط عمومی در سر تا سر جهان شاهد تغییرات و پیشروی به سوی مدرنیته شدن می باشد.
روابط عمومی، این پست حیاتی همانند قلبی ست که که شریان های سازمانی و یا به روایتی تنظیم کننده ی روابط درون سازمانی و همچنین برون سازمانی است که متاسفانه در کمتر مواردی از این زوایا به روابط عمومی ها نگاه می شود و عمده فعالیت آنها به تهیه و تولید و پوشش خبری معطوف می شود، در حالی که در ساختار جهانی روابط عمومی پوشش خبری و رسانه ای یکی از وظایف روابط عمومی ها به شمار می رود.
امروزه روابط عمومی هم می توانند یک سازمان و مجموعه را به اوج پویایی برساند و هم بر خلاف آن می توانند آن را بر زمین نشانده و فعالیت سایر قسمت های یک سازمان را تضییع کند.
پس چنین پست کلیدی نیازمند جایگاه والاتری در هر سازمان و مجموعه ای دارد که متاسفانه با نگرش های غلط منجر به عدم پویایی روابط عمومی ها شده که همین امر فعالان این حوزه را دچار چالش هایی کرده که عملکرد آنان را زیر سوال برده است.
روابط عمومیِ پویا اصولا خود شاخه ی تنومندی در سازمان است که تعدادی زیر شاخه را در بر دارد، زیر شاخه هایی اعم از : اطلاع‌رسانی، پاسخگویی، مستندسازی، افکارسنجی، برنامه‌ریزی، رسانه های جمعی، تعامل دوطرفه، رصد، آمایش، تولید محتوا، طراحی، عکس، ویدئو، خبر، گزارش، پیگیری، هماهنگی، هم اندیشی، تنظیم، انتشار، چاپ و بازدید از جمله ابزار، مهارت‌ها، فنون و کلیدواژه‌های روابط عمومی مدرن هستند که مدیر روابط عمومی متناسب با فعالیت ها و چشم انداز سازمان، تناسب فعالیت زیر شاخه های خود را مدیریت کرده تا اهداف سازمان مذکور به خوبی اجرایی شود.
ولی متاسفانه نگرش غلط و عدم آگاهی از ظرفیت ها و قدرت های روابط عمومی پویا منجر به *تک نفره* شدن روابط عمومی ها شده است.
لشکری تک نفره که خود می بایست بر تمام امور مربوط به شاخه ها را به تنهایی پوشش بدهد و چنانچه ضعفی در نقطه ای احساس شود و یا حادثه ای رخ دهد، واحد روابط عمومی ست که زیر سوال رفته و می بایست پاسخگوی این اتفاق باشد.
امروزه یکی از دغدغه های روابط عمومی ها کمبود نیروی انسانی است. دغدغه ای که با وجود فارغ التحصیلان بی شمار این رشته، همچنان پابرجا مانده است.
در موازات اینهمه دغدغه های ساده، در سایر کشور ها تمام تمرکز روابط عمومی ها بر مدرنیته سازی و تولید محتوای متناسب و پویاسازی سازمان به روش های نوین است تا بتواند آنگونه که شایسته و بایسته است در راستای ارتقا سازمان مربوط بکوشد.
در علم پزشکی اصطلاحی به نام آن کال (on call) وجود دارد که پزشکان و پرستاران را ملزم میکند در ساعات خارج از شیفت کاری در صورت لزوم در محل کار خود حضور یابند، به عبارتی نیز میتوان گفت روابط عمومی ها تماما در حالت *آنکال* دستگاه های اجرایی به شمار می آیند و می بایست در هر رویداد و اتفاقی ایفای نقش کنند و تجمیع تمام این امور باعث شده که *روابط عمومی ششمین شغل پر استرس جهان* شناخته شود.
با این حال امید است با کمی آگاهی و مطالعه در راستای ارتقا جایگاه این پست کلیدی و آشنایی با وظایف اثربخش این شغل پر استرس، به کمی از دغدغه های آنان رسیدگی شود تا شاهد رشد و پویایی هر چه تمام تر آن سازمان و مجموعه باشیم و همچنین لازم به ذکر است که امروزه در سرتاسر جهان مدیرانی موفق بوده اند که درک و شناخت درستی از جایگاه روابط عمومی داشته اند، زیرا روابط عمومی ها از یک سو به دلیل نزدیکی به هسته ی تصمیم گیری و از سوی دیگر ارتباط مداوم و تعامل با اربابان رجوع و مردم، میتوانند نگاه واقع بینانه و دقیق تری به مدیران ارائه دهند که از همین طریق مدیران نیز میتوانند تصمیمات شایسته تری در راستای اهداف سازمان بردارند.
به قلم: میعاد مهندسی
کارشناس روابط عمومی و مشاور کسب و کار (MBA)
