– بیوگرافی خودتان را بگویید؟ علی محمد کمارج متولد ۱/۱۲/۱۳۴۶ متولد شهر دالکی.
– چه شد که به ورزش به ویژه فوتبال روی آوردید؟ از بدو کودکی به همراه دوستان به ورزش که تنها سرگرمی آن زمان بود روی آوردم.
– تفاوت فوتبال امروز با دیروز؟ فوتبال امروز با توجه به پیشرفت های اقتصادی بصورت یک صنعت در آمده و پولهای زیادی در این زمینه هزینه می شود و با توجه به دنیای پر هزینه طبیعتاً بازیکنان با مقدار پول دریافتی بین باشگاه ها رد و بدل می شوند ولی در فوتبال دیروز تعصب و علاقه بود که بازیکن را به سمت باشگاهی می کشاند.
– در چه تیم هایی بودید؟ از دوران کودکی تا سال ۶۸ در تیم فوتبال پرسپولیس دالکی بودم و بعد از آن به مدت دو سال در تیم ایرانجوان بوشهر و از سال ۶۹ تا کنون در تیم محبوبم پرسپولیس برازجان هستم.
– الگوی فوتبالی شما؟ الگوی خاصی نداشتم ولی از دروازه بان های داخلی عابدزاده و از اروپایی هم کاسیاس خوشم می آید.
– ذخیره شما و یا شما ذخیره کدام دروازه بان بودید؟ ذخیره ی من تعداد زیادی از دوستان بودند و خودم ذخیره آقای اصغر زارع در ایرانجوان بوشهر بودم.
– شاگرد چه کسانی بودید؟ من در کل دوران دروازه بانی مربی تخصصی نداشته ام.
– چه کسانی مشوق شما بودند؟ دوستانم.
– خانواده شما موافق بودند یا مخالف؟ کاملاً مخالف بودند.
– حالا چرا دروازه بانی مگر در پستهای دیگر تخصصی نداشتید؟ دروازه بانی به من یک آرامش خاص و فوق العاده ای می داد و من لذت می بردم. دروازه بانی یک پست کاملاً تخصصی است و با توجه به حساسیت آن در فوتبال در هر تیم دروازه بان یکی از مهمترین و کلیدی ترین بازیکنان محسوب می شود.
– دریافتی شما از فوتبال چقدر بوده است؟ در تمامی باشگاه هایی که بوده ام یکی دو سال ایرانجوان بوشهر و حدود ۲۱ سال پرسپولیس برازجان همیشه نسبت به دیگر بازیکنان حداقل را می گرفتم.
– از پرسپولیس برازجان چه خبر؟ از پرسپولیس هم فقط همین خبر کافی است که تیمی با این قدمت و سابقه الان هیچگونه فعالیتی ندارد.
– پرسپولیس سال های متمادی را در لیگ دو سپری کرد ولی نتوانست به لیگ دو راه یابد، چرا؟ پرسپولیس برازجان باید بگویم تنها تیمی در استان بود که بعلت مشکلات مالی تقریباً طی مدت ۱۰ سال توانست قهرمان استان و بلافاصله قهرمان لیگ سه کشور و ۸ سال هم تقریباً بعنوان یک مدعی در دسته دوم لیگ کشور دوام بیاورد. بعنوان مثال به تیم های جوان ایرانجوان (دسته یک) و پرسپولیس گناوه (دسته دو) نگاه کنید که هر کدام تقریباً طی مدت یک یا دو سال به یک دسته پایین تر سقوط کردند. حال اینکه وضعیت مالی بسیار مناسبی نسبت به ما داشتند.
– چه عواملی باعث شد که پرسپولیس برازجان به لیگ سه سقوط کند؟ عامل اصلی سقوط پرسپولیس عدم مدیریت صحیح بود، زیرا نه تجربه کافی داشتند و نه صداقت.
– چه چیزی باعث شد که پرسپولیس به این حال و روز بیفتد؟ متأسفانه بعلت مشکلات مالی و فشارهای روحی و روانی که در حواشی تیم درست کردند باعث شد که افراد دلسوز و کارآمد منزل نشین شوند و سکان تیمی که سالیان سال یکی از بهترین فوتبال های استان را ارائه می کرد و از لحاظ جو درونی تیم هم الگوی همه تیم ها بود، به این حال و روز بیفتد.
– آیا مسئولین دشتستان به فکر چاره ای برای این تیم با سابقه نیستند؟ متأسفانه در شهرستان دشتستان مسئولین محترم هیچگونه تلاشی برای نجات این تیم پرطرفدار نکردند. بطوری که حتی یک بار هم که شده جهت دلگرمی بازیکنان سر تمرین حاضر نشدند و در جلسات قبل شروع فصل هم فقط وعده دادند که یکی را هم عملی نکردند.
– چرا فوتبال برازجان تا این حد ضعیف شده است؟ علت اصلی ضعیف شدن فوتبال و تمامی رشته های ورزشی دیگر برازجان، عدم حمایت مربیگری مسئولین شهرستان دشتستان است، چرا؟ برای اینکه دشتستان حدوداً یک سوم جمعیت استان را در خود جا داده است حال اینکه از سرجمع اعتبارات ورزشی استان یک صدم هم به جوانان این شهرستان تعلق نمی گیرد. همانطور که مستحضرید ورزش مثل قدیما نیست و موقعی که رقیب شما تا دندان مسلح است شما هم باید ابزارهای لازم را داشته باشید. تا کی می شود با تعصب و غیرت جنگید، وقتی زن و بچه بازیکن در حسرت مایحتاج اولیه خود می مانند، چگونه بازیکن می تواند بازی کند. تمامی مسئولین دلسوخته پرسپولیس، آقای حاج محمود رضوی و فقط تمامی بازیکنان و مربیان برای صداقتشان سر می دادند، آقای امید فتحی که به جرأت می توان گفت از موفق ترین مربیان تاریخ استان بوده و هست خانه نشین شده اند و یک عده که به دنبال اهداف شخصی خود هستند و هیچگونه ارتباطی هم با ورزش ندارند جانشین اینها شده اند.
– چه راه حلی برای بهبود فوتبال این شهر دارید؟ بهترین و تنها راه حل این است که در ورزش مثل کارهای دیگر باید کار را به کاردان سپرد. اول اینکه مدیران و مربیان عاشق و صادق را دلگرم کنند و بعد هم حمایت مالی خوب. شما حتی اگر در همین اوضاع خراب هم نگاه کنید تیم های پایه فوتبال دشتستان بهترین استان هستند و سهم سازندگی بسیار خوبی در فوتبال دارند طوری که در لیگ برتر کشور حضور دارند اما افسوس که اینها هم بدلیل عدم حمایت معنوی و مالی نفس های آخر را می کشند و به پیر رشته خود یعنی پرسپولیس عزیز و دوست داشتنی خواهند پیوست.
– خاطرات تلخ و شیرین دوران فوتبالی شما؟ قهرمانی با تیم محبوبم پرسپولیس برازجان در مسابقات دسته سوم کشور و صعود به لیگ دو کشور و بدترین هم سقوط به لیگ دسته سوم در فصل اخیر البته در لباس مربیگری.
– توصیه شما به فوتبالیستهای کنونی؟ مهمترین ایراد فوتبالیستهای استان ما این است که سقف آرزوهایشان بسیار کوتاه است و خود را باور ندارند کما اینکه تعداد کمی از فوتبالیستهای ما از قبیل آقای ماهینی و برادران کریمیان توانسته اند پیشرفت خیلی خوبی داشته باشند ولی بقیه دوستان نه با توجه به اینکه اینجانب سالهای زیادی را در فوتبال استان بوده ام باور دارم اگر بازیکنان استان قدر خودشان و مسئولین باشگاه ها قدر بازیکنان بومی را می دانستند جایگاه شاهین اینجا نبود. به غیر از تیم فوتبال پرسپولیس برازجان که تقریباً در تمامی سالها به جز فصل گذشته بالای ۹۰ درصد بازیکنان بومی داشت ایرانجوان سال قبل را می پسندم که با مدیریت و کادر فنی قوی تماماً بومی و بازیکنان بالای ۷۰ درصد بومی توانست نتایج قابل توجهی بگیرد و اگر کمی شانس یاری می کرد می توانست لیگ برتری شود.
– حرف آخر؟ از همه مسئولین محترم شهرستان دشتستان بزرگ، فرماندار محترم، نماینده محترم ولی فقیه جناب آقای موسوی نماینده محترم مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی و تمامی عزیزانی که به هر طریق می توانند به ورزش شهرستان که قطعاً بهترین راه مقابله با تهاجم فرهنگی و مشکلات اخلاقی جامعه است آستین همت را بالا بزنند و به فریاد به حق این عزیزان برسند. تنها دلگرمی جوانان فوتبالدوست شهرستان هم قول مسئولین شهرستان بخصوص جناب آقای موسوی نماینده شریف مردم دشتستان است که قول خرید امتیاز یک تیم لیگ دو را در فصل آینده داده اند. و در آخر تشکر ویژه دارم از شما آقای ذاکر و همکاران عزیزتان که این وقت را به من اختصاص دادید.
