صدای بندر – عبدالحمید قیصری: بندر ریگ از قدیم الایام یک مرکز امیرنشین و دارای نیروهای دریایی و زمینی بسیار قدرتمند و با توجه به شرایط مناسب و مساعد زمین و دریا وضعیت اقتصادی اهالی و ساکنین منطقه روبه رشد بود و مردم به کارهای کشاورزی، دامداری، دامپروری، ماهیگیری، صید مروارید، دریانوردی، ربانی و … اشتغال داشتند.
با توجه به وضعیت مناسب و معیشت خوب ساکنین و اهالی بندر ریگ، ولی از وجود یک روحانی که پاسخگوی مسائل شرعی رفع موانع و مسائل بسیاری از مشکلاتشان باشد محروم بودند. از این رو از خانعلی خان بزرگ منطقه درخواست نمودند و خانعلی خان نیز در این خصوص از علما، مجتهدین و روحانیون وقت بوشهر استمداد طلبید.
در این راستا علما و مجتهدین وقت بوشهر از آقا میرزا علی اکبر که از روحانیون برجسته و شناخته شده و صاحب علم که در بهبهان سکونت داشت درخواست نمودند که به منظور رفع مسائل و مشکلات مردم بندر ریگ که مردمی بسیار فهیم و آگاه و خود را نسبت به رعایت امور دینی و مذهبی متعهد می دانستند به بندر ریگ مهاجرت نماید و در آن بندر ساکن شود.
پدر آقا میرزاعلی اکبر و همچنین دایی ایشان که از سادات بزرگ منطقه بودند هر دو از علمای شناخته شده وقت بهبهان بودند، مادر و همسر آن بزرگوار نیز از سادات جلیل القدر منطقه بودند.
نامبرده تحصیلات حوزوی خود را در حوزه های علمیه قم و نجف به پایان رسانیده بود و به درجه اجتهاد نائل آمده بود، صاحب علم و کرامت فراوانی بود و نه تنها بسیار مورد توجه، احترام و علاقه اهالی و ساکنین بندر ریگ بود بلکه بسیاری از ساکنین مناطق اطراف و اکناف نیز احترام و علاقه ویژه ای به ایشان داشتند.
آقا میرزا علی اکبر از ازدواج اول خود صاحب سه فرزند بنام های آقا میرزا احمد، آقا میرزا محمود و آقا میرزا محمدحسن بود که هر سه در نجف متولد و تحصیلات حوزوی و افتخار پوشیدن لباس روحانیت را از پدر به ارث بردند و ایشان در بندر ریگ نیز ازدواج نمودند و حاصل آن دو پسر به نام های محمد و علی اکبر و یک دختر بنام فاطمه بود.
بعد از فوت آقا علی اکبر فرزندان او فامیلی های عالم زاده، عارف زاده و حقیقت را برای خود انتخاب نمودند. با توجه به علاقه و پایبندی میرزاعلی اکبر به مذهب تشیع و ائمه اطهار و خاندان عصمت و طهارت نامبرده نقش مهمی در بزرگداشت و برگزاری مراسم ها و رفع موانع و مشکلات دینی و مذهبی مردم و بندر ریگ و منطقه داشت.
آقا میرزاعلی اکبر دارای کتابخانه بسیار غنی که بسیاری از کتاب های آن خطی و به زبان و چاپ کشورهای مختلف بود که بر اثر کوتاهی و سهل انگاری متأسفانه تعداد کمی از کتاب های آن عالم بزرگوار باقی مانده است.
ساکنین و اهالی بندر ریگ و مناطق اطراف از عقیده، تعهد، علم و آگاهی آن بزرگوار به نیکی یاد می نمایند و نقل می کنند که آن بزرگوار از اول محرم تا پایان صفر بسیار به خود ریاضت می داد و از صرف مواد شیرین و نوشیدن چای شیرین اکیداً خودداری می نمود، ایشان در تمامی این مدت دو ماه کفش به پا نداشت.
بازماندگان ایشان اظهار می دارند که دعانویسی، روضحه خوانی و … آقا میرزا علی اکبر بسیار مورد علاقه و توجه و احترام اهالی بود و از او بعنوان یک عالمی آگاه به امور یاد می کردند.
با توجه به علم و معنویت بالای نامبرده از انجام امور روزمره خود از جمله زراعت و کشت و کار غافل نبود. ساکنین و اهالی حمایت ها و مساعدت زیادی به ایشان می نمودند ولی نامبرده به همسرش سفارش می نمود که مجاز هستی تنها به اندازه مصرف روزانه از این کمک ها استفاده نمایید و مابقی را میان نیازمندان تقسیم نمایید.
اهالی گناوه از ایشان دعوت می نمودند که به مناسبت های مختلف در شهر گناوه مجلس داشته باشد او هم بمناسبت های مختلف در گناوه مجلس روضحه خوانی داشت و تعداد بیشماری در مجلس او شرکت می نمودند.
بعد از وفات ایشان را در داخل حرم امامزاده سلیمان بن علی شهر گناوه دفن نمودند.
