– بیوگرافی خود را بگویید؟رضا زیتونی فرزند عبداله، متولد آبادان از سال ۱۳۵۷تا کنون ساکن بوشهر، و خوشحالم از اینکه یک شهروند بوشهری هستم. در حوزه ی هنری بوشهر به کار مشغولم (کارمند) البته زادگاهم را فراموش نمی کنم و همیشه دوستش دارم.
– آقای زیتونی بعد از سال ها دوباره به عرصه ی تئاتر برگشتید؟ بله درسته همینطور هست، سخت گرفتار مریض داری، دانشگاه، کارهای اداری و همچنین بعد از یک توقف تقریباً ده ساله بازی تئاتر را هم همانطوری که دوست دارم شروع کردم هرچند که زندگی ما اخیراً چیزی کمتر از بازی نیست ولی با همه ی این مشکلات دوست دارم کار کنم.
– می شود درباره ی کار صحبت کنید مثل اینکه وارد عرصه ی نمایش خیابانی شده اید؟ بله آخرین کار نمایش و اولین تجربه من در نمایش به قولی محیطی یا خیابانی بوده که متن این نمایش (یوسف) نوشته دوست خوبم محمد مظفری و به کارگردانی ایشان انجام گرفت و خوشحالم از اینکه توانستم به راحتی با این نقش کنار بیایم. اصلاً فکر نمی کردم روزی خودم ار در کارهای خیابانی ببینم ولی این متن که تداعی گر ۳۵ سال جنگ و جبهه بود بدون اینکه تصمیم بگیرم دیدم داریم تمرین می کنیم و بالاخره کار بسته شد و من هم شدم پدر شهید که باعث افتخار من بود. الان می بینم حدوداً ۱۵ اجرا داشتم.
– چقدر تئاتر خیابانی را پیش از بازی در این نمایش می شناختید؟ کم و بیش آشنایی داشتم ولی تجربه بازی نداشتم، کارهای خیابانی مشکل مهمی که دارد این است که باید بتوانی مردم را تا انتهای کار نگهداری چونکه اسم خیابانی دارد مخاطب خودت را دست کم نگیری، طوری کار کنی که درد دل جامعه باشد و مردم تا پایان کار تو را تنها نگذارند، همان تماشاچی که به تو حس و حال می دهد همان حامی تو هم هست.
– چه فرقی بین نمایش صحنه ای و خیابانی وجود دارد؟ مهمترین فرق نمایش خیابانی با صحنه ای این است که در یک اجرای خیابانی ممکن است مخاطبان تو کسانی نباشند که تئاتری فکر کنند یا در سطح فرهنگی بالایی باشند اکثراً یا رهگذرند یا کاسبند یا راننده، بالاخره از اقشار مختلف که در آن محیط یا خیابان رفت و آمد دارند، باید طوری کار کنی تا بتوانی مخاطب را برای خودت تا پایان کار نگه داری ولی در نمایش های صحنه ای اینچنین نیست همه تماشاچیان اهل فرهنگ و از قبل تئاتر دیده هستند و آشنایی با تئاتر دارند که به نوعی همین اقشار را هم راضی باید نگه داری وگرنه کاه بر باد دادن است.
– از جشنواره ای که اخیراً شرکت کرده اید بگویید؟ بله با نمایش یوسف در جشنواره سراسری تئاتر بسیج که در سمنان برگزار شد حضور پیدا کردیم کارهای بسیاری از مناطق مختلف اجرا شد ولی اکثراً ضعیف و راضی کننده نبودند. کلاً آن توشه ای که باید از برگزاری نمایش های یک جشنواره می آوردم راضی نبودم، البته که این دید من بود ولی از جنبه های دیگر جشنواره عالی، میزبانی، با پذیرایی و مهمان نوازی بسیار خوب و عالی بود. دست همه ی دست اندرکاران درد نکند انشاءاله مراواشون همه ساله باشد.
– تا حالا چند نمایش بازی کرده اید؟ به جز نمایش های کوتاه یا کارگاهی و نمایش های طنز و سفارشی برای مراسمات خاص اگر اشتباه نکنم حدوداً سی نمایش بازی کردم اگر هم خواستید تک تک اسم می برم.
– از کی تئاتر را شروع کردید؟ از ده یازده سالگی از موقعی که کلاس پنجم دبستان بودم ولی از ترس پدرم که مبادا مانع شود بی اجازه در مدرسه نمایش های دانش آموزی بازی می کردم، مادرم راضی بود و مشوق من هم بود.
– چه کسانی برای ورود به تئاتر مشوقتان بودند؟ بیشتر از همه مادرم دوست داشت که من روی صحنه بروم بازی کنم و بعد دوستان و مهمتر از همه علاقه خودم بود هر چند که بعضی موقع جو باعث می شد ولی خودم هم خیلی دوست داشتم، ناگفته نماند من بیشتر تئاتر دوست دارم تا فیلم.
– غیر از تئاتر در حوزه های دیگر هنری هم فعالیت دارید؟ در زمینه هنری به کارهای گریم علاقمندم و گاهی که نیاز باشد گریم کار می کنم و در حوزه سریال و فیلم هم فعالیت داشتم و در یک فیلم سینمایی بنام ستارگان خاک و چند سریال هم نقش و بازی داشتم که مجموعاً پرونده هنری ما را رقم می زنند.
– رضا زیتونی بین تئاتر و سینما کدامیک را بیشتر دوست دارد؟ بدون شرح تئاتر.
– شما از بچه های تئاتر بوشهر هستید که بخواهید بین تئاتر امروز و دیروز بوشهر مقایسه کنید چه چیزهایی ذهنتان را مشغول می کند؟ چه سؤال سختی، یک کلام ختم کلام، متن و بازی بچه های قدیمی عشق، صفا و صمیمیت آن موقع کجا و حالا کجا، اصلاً قابل مقایسه نیست ناگفته نماند، خودتان هم از بچه های قدیمی هستید و همه چیز را می بینید خواهش می کنم برای من دردسر درست نکنید.
– حرف آخر؟ در پایان از شما دوست خوبم تشکر می کنم و خسته نباشید می گویم، بسیار زحمت کشیدید امیدوارم با هم بودن را ادامه بدهیم اگر رضایت شما را جلب کرده باشم. به امید موفقیت بیشتر برایتان همه ی خوبیها را آرزومندم.
