صدای بندر- عبدالکریم نیسنی: طی تلگراف دهه ی سی عده ای ارباب از ژاندارمری استان فارس خواستند برای ارعاب روستاییان قریه شول گناوه در گرفتن خراج سالانه جو و گندم به این روستا اعزام شوند. نماینده خراج گیر از خوانین منطقه بود. وقتی اهالی شول به شگرد و نحوه ی دریافت باج و خراج آن هم از راه زور و اجبار توسط نماینده خان روبه رو شدند خودشان مستقیماً وارد کارزار شده تا خراج را سالانه فقط به نماینده مخصوص اداره مالیه شیراز یا بوشهر پرداخت نمایند نه نماینده ژاندارمری و خان، لذا یکسری درگیری در این روستا به وقوع پیوست و عده ای از طرفین، سرباز و مردم زخمی و کشته شدند. اهالی شول به رهبری شخصی به نام علی پناه طاهری جلوی اداره پست که کار ارسال تلگراف را با مورس به عهده داشت چادر زدند و بیش از ۲۰ روز در انتظار وصول پاسخ تلگراف خود از بوشهر و شیراز معطل ماندند.
بعد از این مدت به جای پاسخ تلگراف، فرمانده ژاندارمری فارس و حومه جلو چادر اهالی شول در پست خانه گناوه حاضر شد و گفت به جای جواب تلگراف، ما را مأمور کرده اند که اولاً این دکان را تعطیل کنید و بروید پی کارتان، بعداً بدون چون و چرا و جار و جنجال خراج سالانه و اسلحه خود را تحویل دهید در غیر اینصورت ناچار هستید تا پرداخت سهمیه دولت و جمع آوری اسلحه ده نفر از فرزندان آماده رفتن به خدمت سربازی تحویل ما بدهید.
علی پناه که دید بد پاسخی دریافت کرده، گفت: اولاً اسلحه ای جز این تیرک های چادر و چماق های درختان دشت ارژن نداریم، خراج را هم طبق رسید به نماینده مالیه مرکز تحویل داده ایم و بعداً هم ده نفر فرزند ذکور که بایستی به خدمت اجباری بروند نداریم. تنها ما نمایندگی احمد اخگر را قبول داریم تا به این مسئله رسیدگی نماید، اگر هم بابت چوب های دشت ارژن فارس که مال شیرازی هاست بدهکار شما هستیم بایستی سه هزار نفر اهالی بندر گناوه را خلع سلاح کنید زیرا هر کدام در خانه خود از این چوب و چماق ها فراوان در اختیار دارند.
افسر ژاندارمری گفت: بایستی سه نفر بازاری در بازداشت داشته باشیم. علی پناه گفت: البته با همین چوب دستی ارژنی! در همین اثنا مأمورین مخابرات بصورت رمز شماره دار پیامی را از فرمانداری بوشهر دریافت نمودند که اسباب مزاحمت را جلو اداره پست جمع کنید، رسید وصول مطالبات اهالی شول مورد قبول است. این خراج ندادن اهالی شول به مأمورین که با شجاعت انجام شد تا سال ها ادامه داشت.
