صدای بندر – عبدالکریم نیسنی: چهل و دو سال پیشتر از این اولین خبر خود را در حوزه خبری بندر گناوه به یکی از هفته نامه های چاپ شیراز فرستادم این خبر در ارتباط با غرق یک فروند لنج بین گناوه و کویت بود که پس از چاپ بعلت عدم ذکر اسامی سرنشینان احتمالی مغروقین تذکر داده شد که اسامی را بفرستم.
لذا اسامی ناخدا و ملوانان موتور لنج مفقود شده را بشرح ذیل باطلاع رساندم.
سید محمدرضا علوی ناخدا، سید منصور عبدالهی و موسوی راننده، عبدبابا منیری و محمدشاه کمالی و حسین ملک زاده ملوان که پس از چاپ این اسامی یکی از ذینفوذات شهر که دستی در ادارات نیز داشت در بازار شهر با فریاد اظهار داشت تو به چه مناسبتی اجازه یافتی که اسامی مردم گناوه را توی روزنامه بیاوری و مگر تو بلندگوی بندری.
آن روز ما بجای بلندگو شدیم صدای بندر و دومین خبر خود را برای روزنامه اطلاعات فرستادم پی از انتشار روزنامه رادیو اهواز در برنامه عصرانه خود آن را روی آنتن برد و درنگی دو نفر گزارشگر از تهران به گناوه اعزام شدند تا با آن دکتر محلی که طب سوزنی هم انجام می دهد و شده بود سوژه خبری من مصاحبه داشته باشد.
و مرتبا گزارش های مختلف اجتماعی، خبری و طنز خبری با عکس و تصویر به هفته نامه جوانان ارسال می نمودم.
تازه داشتیم صدایمان از بندر خارج می شد که فرمانداری بوشهر نسبت به لغو کارت خبرنگاری ام اقدام نمود.
در اوائل انقلاب سال۱۳۵۸ توسط انجمن اسلامی دکتر شریعتی، آقای اله کرم افتخاری با همکاری شهید تیلک بصورت هفتگی نشریه ای به نام صدای بندر بصورت پلی کپی شده در تیراژ کم موقت منتشر نمودند.
اما صدای راستین بندر گناوه که هم اکنون ۲۸شماره آن مسلسل وار منتشر و در اختیار مخاطبین قرار گرفته و اخبار فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و هنری در آن به مرور استان می پردازد فعالیت خود را به سال سوم رسانده.
این هفته نامه که از ابتدا حرفه ای عمل کرد و برای شماره جدیدش می داند چه لیدی و تیتری انتخاب نماید تا مورد قبول مخاطبین و شهروندان قرار گیرد لذا به دفاع از حقوق اقشار مختلف مردم نیز می پردازد نمونه آن معرفی فاطمه دختر هنرمند معلولی است که در شماره ۷۲نشریه درج شده است. هر چند روزنامه نگاری در شرایط فعلی با شکل استمرار مواجه است و نمی شود مصاحب دشواری و سختی هایی که در ارتباط با تنگناهای معیشتی برای انتشار مسلسل بوجود می آید نادیده گرفت.
امید است مرد صدای بندر که آقای محمد مظفری هنرمند شایسته گناوه در عرصه تئاتر می باشند فارغ از مسائل سیاسی و جناحی باتفاق سایر همکاران خود در نشریه بدون دغدغه به خط امتداد نشریه کمک و به این خدمت عمومی که فرهنگ برجسته بندر گناوه را نیز در دستور کار خود دارند همچنان پایدار باشند.
در پایان باید گفت در واقع، روزنامه نگاری یعنی عشق و تا عاشق نباشی در این حرفه دوام نمی آوری.
امید دارد اهالی صدای بندر در دقیقه نود که نشریه بسته می شود تا وارد حیات توزیع گردد با این کار مهم فرهنگی که در ید خود دارند لبخند بزنند.
