در جلسه هفتگی انجمن ادبی فایز دشتی که دوشنبه های هر هفته در فرهنگسرای خورموج برگزار می شود اصغرمنصوری نسب به بررسی غزل” حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد” پرداخت و گفت: این غزل مورد بحث و مشاجره ی اهل بحث بوده و تفرق آرا در باب این شعر فراوان است .
پژوهشگر خورموجی افزود : برخی آغاز این شعر را” حافظ خلوت نشین” صحیح تر دانسته اند . ولی به عقیده ی حافظ شناسانی مثل خرمشاهی ” ذاهد خلوت نشین” صحیح تر است چون هیچ شاعری شعرش را با خود و با ندای تهذیب شروع نمی کند .
وی ادامه داد: کلمه ی دیگر مورد بحث در این شعر پیمان و پیمانه است و پیمانه ذاهد در لفظ است و نه ذاهد در معنا و پیمان برای کسی است که پیمان را نگه دارد و حافظ می گوید اگر پیمانه را دست کسی دادند باید پیمان را نگه دارد .
منصوری نسب اضافه کرد : بارگه پادشاهی حافظ سفر معنوی به قله ی کوه قاف است و رسیدن به آن قله نیاز به سفر معنوی دارد و به توجه و تذکر نیاز است .
وی خاطر نشان کرد : عرفا پادشاه حقیقی هستند و معتقدند برای این سفر به خلسه نیاز است و خلسه یعنی وجود را از هر چه غیر خالی کردن و در خود فرو رفتن است.
منصوری نسب افزود:
در توحید احدیه و توحید واحدی انسان در وحدت وجود خلاصه می شود و انسان برای اولین سفر نیاز به تزکیه دارد.
وی یادآور شد: حافظ می گوید اگر کسی ساکن کوه کبریا شد شریکی ندارد چون به عالم شهادت می رسد .
منصوری نسب تصریح کرد : حافظ جان انسان را عزیز می دارد چون نفخه ی الهی در وجود آدمی ست.”
در ادامه برنامه ی شعر خوانی با چند سپید از میلاد مظفری شروع شد و سپس مهرزاد آل بویه شعری از شاملو- مرتضی حمادی چند دوبیتی و شعر نو – حسین بازپیچ چند دوبیتی فارسی و گویشی – مهدی شیخیانی و شعری از دکتر بهروز یاسمی – ابوذر زارعی چنددو دوبیتی فارسی و گویشی – ایمان جمشید پور چند ترانه و دوبیتی و رباعی – اعظم چمکوری دوبیتی – رشیدی و سپید – سکینه نظارات سپید – خانم آسیه دهباشی غزل – زهرا کارگر سپید و صدیقه زیارتی چند دوبیتی را قرایت کرد.
