سایه سنگین تجمل گرایی در آرامستان
ضرغام خرمی
خبر بندر: از سه راهی حرم به حرم گناوه تا حوالی بهشت رضا گناوه تا چشم کار می کند خودرو دو طرف جاده پارک کرده است نزدیک تر که می شوی سنگینی فضای آرامستان را با مشاهده بنرهای تصاویر اموات ، کنار ورودی آرامستان می توان احساس کرد .قبرستان تازه تاسیسی که به باور اغلب مردم شهر به سرعت در حال پر شدن است .‌کسانی که به تازگی عزیزی را از دست داده اند بر اساس سنت دیرینه هر پنج شنبه با پهن کردن فرش خیرات بر سر قبر میت با انواع خوراکی از موز ، سیب، پرتقال گرفته تا انواع شیرینی سعی می‌کنند تا قبل از غروب آفتاب آن را توزیع کنند تا شاید ثوابی به فردی که دستش از دنیا کوتاه شده برسد و سبب مغفرتش گردد .کار پسندیده ای که به نظر می رسد دچار نوعی افراط و اسراف شده است در این بین هم عده ای گدا در روز پنجشنبه، کیسه گدایی را به دست گرفته، با جمع آوری خیرات جلوه ای از تکدی گری را به جا می گذراند لذا میت بهره چندان نخواهد برد در حالیکه که اسلام بر همدردی ، تسلیت و تعزیت مصیبت دیده تاکید دارد اخیرا برخی از صاحبان عزا در پایان مراسم تشیع از شرکت کنندگان برای اطعام دعوت می کنند عرفی که در این روزهای سخت اقتصادی در صورت نهادینه شدن می تواند برای خانواده کم در آمد گران تمام شود به نظر نگارنده بازماندگان که مایل هستند برای گرامیداست یاد و خاطره و مغفرت درگذشته اقدامی کنند بخشی از هزینه را صرف حقوق مادی و معنوی که احیانا بر ذمه میت است خرج کنند و با پذیرایی مختصر بر سر مزار اکتفا کنند بعلاوه بعضی خانواده ها با خرید جای قبر در قبرستان قدیم و یا سفارش سنگ قبر های گران قیمت که هیچ توجیه شرعی و عقلی ندارد جلوه ای از چشم هم چشمی به نمایش می گذارند. در گذشته نه چندان دور خانواده ها با یک بطری گلاب بر سر قبر اموات حاضر می شدند . خیرات اموات و به قول مردم گناوه *شو جمعه ای* را بین نماز گزاران مسجد محله یا درب خانه مستمندان تقسیم می کردند انتظار می رود رسانه ها و شورای فرهنگ عمومی با هدایت افکار عمومی ، در راستای حذف سنت های اشتباه در مناسک سوک و سور تلاش کنند