ابوامیر جنابی
خبر بندر: نادر جعفری که برید و رفت پی زندگی اش، پرسپولیس گناوه بی صاحب شد. بی صاحب که نه ، بهتر است بگوییم تعطیل شد، که یقینا هوادارن صاحب باشگاه های مردمی هستند. نادر جعفری سالها همه زندگی اش را پای فوتبال ریخت، همه سرمایه اش را و آنقدر تنها و بی یاور برای زنده ماندن فوتبال گناوه تلاش کرد، که خسته شد و برید و دست از تیم داری کشید. جعفری رفت تا سرنوشت پرسپولیس هم بشود همان سرنوشت آزادی بعد از ماشالله تنگستانی، استقلال بعد از عباس امیری، شهباز بعد از محمد گرگی، وحدت بعد از شیری و… تعطیل!
خیلی ها بعد از کناره گیری پرسپولیس گناوه از لیگ‌دو کشور و امتناع از تیم داری گفتند، فوتبال گناوه تمام شد! بسیاری گفتند درش تخته شد، فاتحه اش را بخوانیدو….
غافل از اینکه هنوز هستند آدم های عاشقی که برای زنده ماندن فوتبال،بندر دیرین گناوه حاضرند حیثیت گرو بگذارند!
برادران عبدالهی که از مکتب فوتبال امید برخواسته بودن، زمام دار این باشگاه با سابقه شدند و خیلی زود رده های پایه این تیم را در سطح یک فوتبال ایران مطرح کردن و پیامد آن حضور در سطح لیگ دوم فوتبال ایران برای روشن نگه داشتن فوتبال در شمال استان به چالش گذاشتند!
تیم امید امسال در حالی سومین سال حضورش را در لیگ دو کشور سپری می کند که این روزها بیشتر از همیشه نیاز به حمایت و کمک دارد.
برادران عبدالهی که بار اصلی تیم داری بر دوششان است، این روزها به سبب رفتار رفقای نیمه راهی که به اعتمادشان پای به این کارزار مهم گذاشنه اند، به شدت دلگیرند!
نمی دانم شورا، شهردار، تاجران و متمولین شهر، مسولین شهرستان، تعاونی لنجداران و… چه قرار و مداری با مسولین تیم امید گذاشته اند، ولی همینقدر می دانم و شهادت می دهم که آنها حالا پرچمدار ورزش این دیارند، نماینده فوتبال شهرستان هستند و تنها هستند ونیاز به کمک دارند!
پشتشان را خالی نکنید!
تیم امید گناوه در کوران مسابقات سنگین و نفسگیر لیگ دو کشور که به لحاظ تدارکاتی و پشتیبانی کم از لیگ یک و حتی لیگ برتر ندارد این روزها بیشتر از همیشه نیاز به حمایت دارند.
امید را نا امید نکنید!
