به گزارش صدای بندر به نقل از روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر، دکتر حسین دلشب، وضعیت محیط زیست دریایی استان بوشهر را ، نیازمند توجه ویژه مردم و مسئولان دانست.وی اظهار داشت: برای محیط زیست دریایی بوشهر اعلام خطر جدی می نمایم.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر با اشاره به اینکه استان زیبای بوشهر دارای ۹۰۵ کیلومتر خط ساحلی می باشد و دارای انواعِ اشکال ساحلی شامل خور ، مصب ، انواع سواحل ماسه ای، شنی ، گلی ، صخره ای ، جنگلهای حرا و کلنی های مرجانی غنی است افزود:
وجود ۶ منطقه از ۷ منطقه تحت مدیریت این اداره کل در کنار دریا، وجود گونه های نادر و یا در معرض خطر انقراض مانند انواع پستانداران و لاکپشت های دریایی ، جنگل های مانگرو، آبسنگ های مرجانی، زیستگاه پرندگان دریایی، تالاب های ساحلی ، خلیج های کوچک و … همه و همه دلایلی است که اهمیت توجه به مسائل زیست محیطی را در استان بوشهر دو چندان می نماید.
وی در ادامه با ابراز تاسف، یکی از موارد آلودگی دریا را قاچاق سوخت و رها سازی آن به دریا هنگام تعقیب و گریز عنوان کرد و ادامه داد : با توجه به استقرار میدان های عمده نفتی و گازی دریایی، همچنین عبور خطوط انتقال نفت و گاز و فعالیت پایانه های صادرات نفت و محصولات نفتی متاسفانه شاهد نشت نفت به محیط زیست دریایی نیز بوده ایم.
دکتر دلشب افزود: از سویی دیگر یکی از شدید ترین نوع تخریب محیط زیست دریایی مربوط به خاکریزی در دریا و استحصال زمین از دریا می باشد؛ همچنین ساخت و ساز های متعددی در زمینه استقرار صنایع در سواحل استان همگام با رشد توسعه انجام پذیرفته است که این ساخت و ساز ها، باعث تغییر شکل ساحل و بروز آلودگی هایی می گردد.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر تردد انواع شناور ها در محیط زیست دریایی و خطر برخورد و تصادف با آبزیان بزرگ جثه (انواع وال ، دلفین، و لاکپشت دریایی) ، افزایش تلاش برای صیادی و کاهش آبزیان در سواحل این استان را معضلی قابل توجه دانست و بیان نمود:
استفاده از روش های صید مخرب مانند ترال کفی هنگام صید میگو و تورهای گوش گیر کفی ، باعث صید انواع آبزیان به صورت غیر انتخابی و باعث کاهش انواع آبزیان می گردد ، در این بین گاهی نیز انواع پستانداران دریایی و لاکپشت های دریایی نیز گرفتار تور های صیادی می گردند.
دکتر حسین دلشب تخریب مناطق مرجانی و صید انواع ماهی های زینتی به منظور عرضه در بازار (در جزیره خارگ و خارگو) همجواری صنایع با مناطق تحت حفاظت (مانند جزیره خارگ و پارک ملی دریایی نای بند) را دیگر عوامل تخریب محیط زیست دریایی برشمرد.
وی تنها راه برون رفت از این معضل را مدیریت مناسب ، نوسازی تجهیزات و تاسیات مناطق نفتی ، رعایت موارد قانونی در ساخت و سازهای مناطق ساحلی ، رعایت ضوابط صید و صیادی و ممنوعیت صید با ادوات مخرب دانست و افزود:
کنترل پساب ورودی به دریا ، تکمیل شبکه انتقال و تصفیه فاضلاب شهر های ساحلی ، مبارزه با عوامل تخریب ساحل و مناطق مرجانی، رعایت حریم مناطق حفاظت شده با صنایع، آموزش و تنویر افکار عمومی جوامع محلی و بهره برداران از دریا نیز از دیگر مواردی است که می تواند در جهت آرامش، حفظ و امنیت محیط زیست دریایی تاثیر بسزایی داشته باشد.
