صدای کل کربلایی ماه نساء در بی بی مریم گناوه
عبدالکریم نیسنی
حبربندر: چه خوش است که راویان شیرین شکر و شیرین گفتار از روزگاران گذشته یک شهر حکایت کنند که به دل نشیند. در این راستا فالگوش می شویم و به این آواز حماسه ای گوش فرا می دهیم که:
زتیر سول تا به فخر آوری
نیامد کسی از پی داوری
زبهمنیاری در آمد به تن
حسن و حسین بهمنیار حسن
منم پورحیدر یله شهسوار
که دریا به پایم آید گدار
منم پورحیدر یله بی نظیر
در این سو پلنگ و آن سو شیر
این شعار را خانمی خوانش می نمود و صدای او را آن سوی دیوار مقبره ای به نام بی بی مریم گناوه واقع در محله باباعلیشاه به گوش عابرین می رسید و ما هم در یک اتفاق ساده از سر کنجکاوی هم که شد باتفاق میزبان یا لیدر خود خانم نشمین شمسی زاد که یک فعال فرهنگی در حوزه بانوان است همراه گروه خبری خود در آنجا حاضر شدیم.
دقایقی بعد در محله باباعلیشاه اهالی مهربان آنجا پذیرای ما شدند تا در مقبره بی بی مریم جای صحبت بانوانی که تاریخ شفاهی منطقه هستند در مورد آن مقبره تاریخی مذهبی سخن بشنویم.
ابتدا خانم زهرا یوسف زاده فرزند باقر که خود را اصالتاً بومی منطقه باباعلیشاه می دانست در این مورد گفتند.
این بی بی چند ساله ما که مقبره آن در امتداد تیرسول از امامزاده تا تُل گنبد و سپس بتون قرار دارد و این بی بی مریم محله که از قرن هفتم هجری به یادگار مانده است و شده است بانوی این منطقه و شاید فراتر از استان عقیده راسخی به او دارند که زنی بوده است با ایمان و کمک حال مردم آنزمان و هم اکنون سالهاست عصرهای هر پنجشنبه در جوار مرقدش حضور می یابند و به نذر و نذورات و نان‌پوشی بچه های خود و از زوار و اهالی آنجا با چای، حلوا و حلیم پذیرایی می نمایند و به قرائت قرآن، دعای توسل و سایر ادعیه می پردازند.
در خبر است که یک نفر از اهالی گچساران به نام ابراهیم به واسطه عقیده داشتن به بی بی مریم وصیت می کند بعد از مرگش او را به گناوه آورده و در کنار مقبره وی دفن کنند که هم اکنون قبر سازنده گنبد قدیمی آن به نام اسماعیل در ضلع شرقی مزار به خاک سپرده شده است و گویا زلیخا ندیمه بی بی نیز در همان محل بقعه است.
از خانم یوسف زاده و خیری ویسی که هم اکنون مسئول مقبره می باشد در مورد سامان دادن و برگزاری مراسمات در حسینیه مقبره که به همت خانواده ویسی و اهالی احداث شده هر دو به اتفاق تأیید می کنند که کل ماه نساء و خاله مریم ویسی که هر دو به رحمت خدا رفته اند بعنوان خادمین مقبره بیش از ۱۶۰ سال در حفظ و نگهداری و پذیرایی از زوار را به عهده داشته اند و حال نیز خانم خیری ویسی فرزند احمد این مسئولیت را به عهده گرفته اند.
از سوی دیگر محمدرضا حسنی زاده از فرهنگیان ارزشی بازنشسته گناوه در مورد سابقه این مقبره مذهبی باستانی و چگونگی استقبال مردم به ویژه بانوان در روزهای شنبه مواردی را ابراز داشتند.
خانم یوسف زاده در میان اظهارات خود درباره این آثار باستانی و مذهبی اجتماعی از مشربه سخن گفتند که سالها در مقبره وجود داشته و زوار از آن به عنوان یک ظرف مقدس وضو می ساختند که بخاطر قداستی که نزد مردم داشت از آن به عنوان ظرف سحرآمیز نام می بردند که متأسفانه بعد از مفقود شدن سنگ اصلی، این ظرف باضافه صندوقچه ای که حاوی مدارک مربوط به بی بی مریم بود به سرقت رفت.
